woensdag 28 november 2012

Boerderijtje spelen*

Ik was dus bij mijn vorige post terechtgekomen op een boerderijsimulator. En het grappige is, ik ben die reclame ondertussen al op meerdere plaatsen tegengekomen, zelfs op sites die ik er nooit van zou verdenken, zoals cameralabs.com (digitale fototoestelen), cracked.com (allerhande onzin, een echte aanrader!),... mis ik hier misschien dé revelatie van het jaar in gameland? Ook op Youtube vindt ge der ondertussen al de nodige filmpjes van terug. Let vooral op de onderkoelde, redelijk kritische commentaarstem. Gewoonweg te grappig voor woorden, echt de moeite om uit te kijken.

Eerlijk gezegd overtuigde het filmpje mij niet echt, maar de enthousiaste reacties trokken mij toch over de streep om de demoversie te downloaden. Een gigantisch bestand: 200 Mb.  Waar is de tijd dat ik nog computerspellekes kon spelen vanaf een diskette? Tristan, ge wordt oud. Ik weet het. Maar gelukkig bestaat er tegenwoordig breedband. Waar is de tijd van dat kriep piep inbellen? Tegenwoordig noemen ze zoiets de nieuwste hit van Skrillex, in mijne tijd was het vooral een bron van frustratie. Opnieuw, ik word oud en ik ben mij er ten volle van bewust.

Terug naar het spelletje dus. Het doel van het spelletje is het beheren van een boerderij. Gewassen en beesten houden. Grappig detail: ge kunt enkel koeien, schapen en kippen houden. Geen varkens dus. Kwestie van het spel koosjer/halal te houden zeker? Maar ik heb de demoversie wat dus mijn mogelijkheden redelijk beperkt.

Eerst en vooral het oefenlevel doorlopen. Patatten rooien. Gelukkig heb ik zoiets als kind in Membruggen al een paar keer kunnen oefenen. Maar toen moesten we ze wel met de hand oprapen, het bleef natuurlijk wel Membruggen, daar zijn ze nog wat in de tijd blijven steken. Momenteel wordt Bokrijk daar nog zo bekeken op een manier waarop wij naar Het Huis van de Toekomst Living Tomorrow kijken. Allemaal mooi en wel, maar is het wel realistisch?

Maar in het spelletje waren ze blijkbaar mee met de laatste ontwikkelingen op het gebied van patatten rooien en kon ik met een hypermoderne tractor mijn veld afdoen. Motor starten, dat ding van voor naar beneden laten zakken en naar voren rijden en maar zien dat ge een beetje mooie roten hebt. Stukje taart.

Dus dan maar door naar de demoversie. En dan komt ge tot de vaststelling dat het een ongelofelijk stom spel is. Allez nu, boer spelen? Serieus? Met uw zeikton naar een akker rijden om die te bemesten? Water gaan halen en aan uw tomaten gieten? Eieren naar de markt brengen?

Onnodig te zeggen dat ik het spelletje na vijf minuten er al terug heb afgeflikkerd.

Maar nu stel ik mezelf de vraag: wie koopt zo'n spelletjes? Welke gamende tiener heeft de droom om boer te worden? Die zitten de hele dag achter hunne pc, dus die weten nog niet eens dat er zoiets bestaat als "boerenbuiten". En kinderen van boeren die weten hoe zwaar dat werk is, dus die gaan volgens mij ook passen. Misschien een afkickende boer die zijn boerderij van de hand heeft moeten doen maar toch nog graag met weemoed aan die mooie tijd terugdenkt?

*Ik snap nog steeds niet waarom die link op JoodsActueel stond. Misschien om toekomstige kolonisten te trainen?

donderdag 22 november 2012

The Jumping Jews of Jerusalem*

Eerst en vooral: ik wéét dat ik hier de meest vreemde dingen post. Ik heb in het verleden al vaak genoeg van de overige bestuursleden van de Phil Kevinfanclub de vraag gekregen: "Voorzitter - ten alle tijde respect voor de titel - waar vindt ge toch altijd opnieuw dieje onzin? Allez man."

Ik moet eerlijk zeggen dat het antwoord zeer simpel is. Ofwel heb ik het beeld/filmpje/citaat in kwestie ooit gezien, gehoord of gelezen en zoek ik tot ik het terug kan vinden. Ofwel kom ik er toevallig op uit en schrijf ik het neer voor later gebruik.

Nu, toeval dwingt ge natuurlijk voor een groot stuk af. Wie op de geijkte paden van het wereld wijde web blijft - De Standaard, HLN, Teletekst, Knack, sex-with-asian-midget-ladyboys.com en deredactie.be - die zal natuurlijk nooit veel kans maken om spannende dingen te beleven. Interessanter wordt het natuurlijk wanneer ge van de mainstream afwijkt en de wat meer obscure websites gaat bezoeken. Of websites die zich specifiek richten op een kleine, wel omlijnde groep.

Enter JoodsActueel.

De mensen die mij een beetje kennen weten dat ik geen al te hoge pet op heb met godsdienst. Ondanks alle verwoedde pogingen van zuster Gracia die zij als "bruid van God" ondernam om mij ervan te indoctrineren overtuigen dat zij het bij het juiste eind had. Zoals de moslims hun shahadah hebben, had zij ook verschillende boude stellingen.

Een van mijn favorieten was dat de Sterretjes - het zangkoor waartoe ze iedereen probeerde te overtuigen toe te treden - later in de hemel naast de troon van God mochten staan om te zingen. Laten we zeggen dat ik toen wel redelijk achterdochtig werd. Maarja, mijn zangkunsten zijn dan ook niet van die aard om naar huis te schrijven.

Nu, het is niet zo dat ik zuster Gracia verloochend heb om dan ineens een ander geloof gaan aan te hangen. Een geloof overigens dat het blijkbaar nodig acht een stukje van een belangrijk deel van het mannelijk lichaam zonder ook maar eender welke zinnige reden te verwijderen. Grappig is ook trouwens dat er in zo'n 18 (!) kerken in Europa de heilige voorhuid van Jezus - die zelf jood was en daarom het stukje mankeerde - werd/wordt vereerd...

Voor het geval ge nu zoudt denken dat dit het vreemde weetje van de dag zou zijn moet ik u teleurstellen. Het was wel dat ik door op die site te zitten, dat ik via een reclame banner toevallig op deze site terecht kwam.

Een boerderijsimulator dus.

I shit you not.

*Naar een scène uit Blackadder:

Percy: Then there's the Jumping Jews of Jerusalem!
Prince Edmund: And what do they do?
Percy: They jump, my lord. A lot.

woensdag 21 november 2012

Vermaelen's Projects*

Sinds kort heb ik twee metalen rekken gekocht. Twee rekken voor in het waskot zodat ik daar ook eens wat orde in de chaos kon scheppen. Maar zo ver zijn we nog niet. Eerst moesten die rekken dus nog in elkaar gestoken worden. Volgens de doos betrof het hier een revolutionair systeem waarbij er geen schroevendraaier of moersleutel nodig zou zijn. Wat hebben wij al die jaren toch zitten aan te modderen met schroeven en bouten als er zo'n fantastische systemen bestaan?

Waarom toch?!

Bon, zoals jullie weten heb ik het moeilijk met veranderingen. Volgens mij is er gewoon een reden waarom de schroef nog niet is uitgestorven. And for that matter, de spijker. Want kijk, puur evolutionair gezien verliep het allemaal als volgt: eerst was er de spijker. Van de spijker gingen we over naar schroef. Eerst eenvoudig met een schroef die enkel met een platte schroevendraaier kon worden ingedraaid en daarna pas de kruisschroevendraaier. En dan hebben we het wel gehad.

Om het even op een tijdslijn te plaatsen. Spijker van zodra de holbewoners er achter kwamen dat ze hun tandenstoker in een boomstam konden kloppen en alszo hun berenvacht konden ophangen als ze naar het naaktstrand gingen. De schroef was reeds aan het begin van onze tijdmeting uitgevonden door een zekere Jozef Temmerman uit Nazareth, alleen duurde het nog tot het begin van de 15de eeuw dat de mensen erachter kwamen dat ze naar rechts moesten draaien om de schroef vast te draaien. Tijdens de 18de eeuw, met de industrialisatie, kwamen er dus meer en meer schroeven en pas in 1935 kwam er de de kruisschroef! (U.S. Patent #2,046,343, U.S. Patents #2,046,837 tot 2,046,840).

En dan moest er nog iemand de kruisschroevendraaier gaan uitvinden... Uiteraard is dit verhaal niet af zonder Ikea en hun "Zweudse Schreufjes"...

Voor mij is het dus zeer simpel: de systemen die er reeds duizenden jaren zijn, bestaan vandaag de dag nog steeds met een reden. En die reden is: ze werken. En, misschien zelfs belangrijker, zelfs een volslagen idioot kan er mee uit de voeten. Indien dit laatste niet het geval zou zijn, was ik namelijk al lang "screwed".

Over naar mijn rekken dus. Kijk, zo'n revolutionair systeem, dat is allemaal goed en wel, maar het heeft een klein nadeel. Alles moet namelijk perfect in elkaar schuiven of heel het boeltje valt in elkaar. Zoals ik overigens meerdere keren aan de lijve heb mogen ondervinden. En natuurlijk plooit dan heel dat boeltje nog een beetje zodat het niet meer vanzelf in elkaar schuift en ik het terug mag plooien. En dan denkt ge dat het wel stevig in elkaar zit, probeert ge het recht te zetten, valt er een van de poten los die dan tegen een muur valt en een hak uit uw donkerblauw geverfde muur slaat.

B100 wis het al: ik heb ook altijd pech, ze moeten altijd mij hebben...

Bijverven, dat is voor straks. Eerst dat rekje in elkaar steken. Opnieuw op de grond leggen, alles tegoei plooien, jadie jadie jada... we zijn er dan toch eindelijk geraakt! Slechts 3,5h uur voor nodig gehad. En dan draait ge u om... EN DAN STAAT DAAR NOG ZO'N PAK OP U TE WACHTEN!!!

Zoveel spanning kan mijn hart niet aan, dat is voor na mijn eten. Snel de muur wat bijverven, het eerste rekje in het waskot zetten, alles in het rekje plaatsen en er versteld van staan hoeveel ruimte er ineens bij is gekomen. Waarom heb ik dat eigenlijk niet eerder gedaan?

Ik zou kunnen zeggen dat het tweede rek een fluitje van een cent was. Ik zou liegen. Dezelfde miserie, alleen heb ik deze keer niet mijn muur moeten bijverven. Maar kom, ze staan in mijn waskot, het is dat wat telt.

*De Jos en de Willy Vermaelen van Vermaelen's Projects wisten het al: een kleine moeite kan een wereld van verschil betekenen.

zaterdag 10 november 2012

Vilvoorde, waar experimenteren fun is! - deel 3*

Zoals ik reeds in een vorige post gezegd heb, ben ik een van de "chosen ones" om de mp3 speler van Decathlon uit te testen. En ik stel voor dat als er onder jullie medewerkers van Proximus zouden zijn, jullie alvast een notablok en een pen bij de hand nemen om te leren hoe het dus blijkbaar ook kan.

Even opnieuw de situatie schetsen: bij Proximus in Vilvoorde had ik een nieuwe gsm gekocht - ik had er dus geld aan besteed - en ik had een toestel meegekregen waarvan de Wifi stuk bleek te zijn. (Hooray for quality control!) Ze zouden het opsturen en mij iets laten weten. Na twee weken had ik nog steeds niets van hen gehoord. Dus ging ik zelf langs in de Proximuswinkel - telefonisch zijn ze onmogelijk te bereiken, via e-mail al evenmin. Kwestie van klantvriendelijk te blijven, nietwaar? En wisten ze mij te zeggen dat het binnen de 3 dagen hersteld zou zijn. Wéér een week later, opnieuw gaan horen, wéér drie dagen. Aangetekende brief gestuurd naar Proximus met ook de vraag tot een of andere commerciële tegemoetkoming.

Vijf weken na het terugbrengen van mijn toestel kreeg ik het dan eindelijk terug. Zonder excuses voor het lange wachten, zonder ook maar een of andere commerciële geste.

Volgende keer koop ik terug gewoon via het Internet, voor de extra service die ge in een fysieke winkel krijgt moet ik het al zeker niet laten.

Nu, mijn mp3speler dan. 2 oktober een mail gekregen waarin ze mij zeggen dat ik een mp3speler in de post mag verwachten. De 4de had ik zo'n briefje dat ik een een aangetekende zending kon gaan ophalen, 's anderendaags die dus gaan ophalen en daar zat mijn testmateriaal in.

En dan had ik mij voorgenomen om ze vrijdag te gaan testen. Door de week er al wat mee gespeeld, knopjes indrukken, Gunther D's Botsautomix er al op installeren, kwestie van toch wat referentiemateriaal te hebben en het volledig opladen zodat alles klaar zou zijn tegen vrijdag.

Vrijdag dan gaan zwemmen. Omgekleed, aan de kant gaan hangen, alles klaarzeten om te gaan zwemmen en dan valt ineens het schermpje uit. Geen leven meer in te krijgen.Tja...

Bon, mailtje naar Stéphanie van Decathlon om mijn probleem te melden. Ze is niet boos op mij geworden, wat ik al een serieuze plus vond. Maar in de plaats daarvan verontschuldigde ze zich in naam van Decathlon en beloofde ze mij zo snel mogelijk een nieuwe op te sturen.

OK, dit "zo snel mogelijk" bleek relatief te zijn, maar alleszins nog een heel pak sneller dan bij Proximus. Soit, ik mijn nieuwe mp3speler gaan afhalen, mijn oude/kapotte ineens naar hen terugsturen en we konden terug gaan experimenteren.

Mijn ervaringen dan. We zullen met de pro's beginnen:

- het handgeschreven briefje van Stéphanie dat bij de mp3 speler zat. Lach er maar mee, maar het zijn zo'n details die tellen. Eventjes de stap terug naar Proximus zetten: ik kom daar aan, trek een nummertje en word verder ook behandeld als een nummer, kan geen contact met hen opnemen via de telefoon of op welke manier dan ook. Onpersoonlijk tot en met. Als alles goed loopt is zoiets geen enkel probleem, maar als het fout loopt ergert ge u er rot aan. Mijne mp3 speler die ik - gratis! - gekregen heb ging stuk, ik stuur een mailtje en ik krijg de dag erna al een reactie met een oplossing voor mijn probleem. Volgens mij is Decathlon ook een heel klein beetje veel groter als Proximus (Decathlon = wereldspeler) maar toch slagen ze er in door zo'n aanpak te hanteren dat ge het gevoel hebt van bij de sportwinkel bij u om de hoek te gaan. Dezelfde ervaringen heb ik trouwens met de Decathlons (Is dit wel het juiste meervoud? Mijn Grieks is redelijk roestig) van Luik en Anderlecht. Soit, een detail, maar een dat kan tellen.
- de mp3 speler zelf dan: gifgroen van kleur. Ik achtte het niet mogelijk, maar ze is zelfs nog giftiger en nog groener dan mijn andere mp3 speler. Ik ben wel voorstander van meer kleur in het zwembad, maar daarin kunnen de meningen verschillen. Smaken en kleuren, nietwaar.
- bediening. Ik ben tegen het lezen van handleidingen. Uit de verpakking moet iets werken en zichzelf uitwijzen vind ik. Hier was dat duidelijk het geval. Idem voor het opladen van liedjes, gewoon "plug en play". We moeten het ook niet spannender/moeilijker maken dan het al is, toch?

Con's:

- de titel van het liedje dat speelt is niet te zien. Ok, dieje mp3 speler hangt dan wel achteraan op uwe kop, maar soms kan het gemakkelijk zijn om eerst uw lievelingsliedje te zoeken en dan pas beginnen af te spelen. En het is niet omdat het een mp3speler om mee te zwemmen is dat het niet buiten het zwembad gebruikt kan worden.
- muziekkwaliteit. Ik was er echt niet kapot van. Ik hoorde enkel maar iets van zodra ik met mijn hoofd boven water kwam om te keren. Voor de rest hoorde ik bijna niets, zelfs niet op maximum geluid. Wat natuurlijk wel een niet onbelangrijk detail is voor een mp3speler. Mijn andere is ook geen hoogvlieger, maar daar hoorde ik er toch meer bij. Blijkbaar zou een speler die resoneert via uw schedel beter zijn, maar die heb ik niet dus kan ik niet vergelijken. Producenten die dit door mij willen laten testen kunnen altijd contact met mij opnemen ;)
- liedjes doorspoelen is niet mogelijk. Gunther D's grote botsautoremix duurt een uurtje. En altijd opnieuw datzelfde begint steekt soms tegen. Opnieuw, ook handig voor gebruik uit het water.
- formaat: stuk groter dan de Speedo. Waarschijnlijk is dit te wijten aan het schermpje en de accelerometer.
- nu ik het hier toch juist over heb: het tellen van de baantjes: ik zou zeggen: ga er niet op verder. Het kan zijn dat het natuurlijk aan mijn techniek ligt en ik mijn hoofd verkeerd beweeg, maar als ik na 800m op mijn Garmin Swim er al 900m heb gehaald op mijn Nabaiji stel ik mij toch wel vragen bij de nauwkeurigheid van het product. Ik geef het toe, ik tel mijn baantjes niet, maar de foutenmarge van de Garmin is over al mijn zwempartijtjes hetzelfde gebleven en daar kan ik ook per baantje controleren hoe het er juist mee zit. Langs de andere kant is het natuurlijk wel heel wat motiverender. Maar het blijft dus wel fout.
- een ander punt dat ik wilde aanhalen was het ontbreken van een link naar een "Decathlon community" ofzo, waar je online je zwemgegevens (en eventueel gegevens van de hartslagmeters van Decathlon, stappentellers enzo) kon opladen - via TrainingPeaks ofzo, ik zeg maar wat - en dan vergelijken met anderen, of gewoon voor uzelf om uw vorderingen te volgen. Maar met zo'n foutenmarge lijkt mij dat niet echt aangewezen.

Besluittijd dan:

Zou ik hem zelf kopen, met deze ervaringen vers in het achterhoofd?

Nee.

Waarom niet? Hij kost nieuw 70 euro. Op zich zou ik er geen probleem mee hebben om dit er voor neer te leggen, maar dan zou de muziekkwaliteit toch wat beter mogen zijn, maar vooral de accelerometer die de lengtes telt. Er na nog geen 20 minuten al 100 meter naast zitten, dat overkomt mij ook als ik zelf moet tellen, en daarom zou ik deze mp3speler juist kopen. De mindere muziekkwaliteit zou ik nog mee kunnen leven, maar de hele meerwaarde van deze mp3speler zou voor mij het afstandgedeelte zijn.

Mijn suggestie? Koop de Speedo Aquabeat online bij Pixmania voor 40 euro, dan hebt ge toch al wat betere muziekkwaliteit - verwacht er evenwel geen mirakels van! - en koop er een waterdichte horloge bij - voor 15 euro vindt ge der al eentje bij de Decathlon :D - en tel zelf uw baantje, of laat iemand ze voor u tellen. En als ge net zoals mij het geheugen hebt van een goudvis in het water, tja koopt u dan een Garmin Swim. Toegegeven, die is heel wat duurder, maar het werkt gewoonweg en ge kunt achteraf dan uw gegevens draadloos opladen naar Garmin Connect.

*Bon, ik hoop dat Stéphanie mij na deze review niet uit haar testpanel flikkert. Eerst de Insiders, nu Decathlon... Goed bezig Tristan

dinsdag 6 november 2012

Het kan niet altijd triatlon zijn - deel 2*

Zoals reeds gezegd, voetbal deze keer.

Nu, voetbal op zich lijkt mij niet echt noodzakelijk om in detail uit te leggen. Iedereen kent voetbal, heeft wel eens gevoetbald en ooit in zijn leven wel eens een voetbalwedstrijd meegepikt, als dan niet onder morele dwang van de partner.

Maar op uitnodiging van de Ambtenaar konden de Sportief Directeur en ikzelf gratis naar de topwedstrijd STVV - Boussu Dour Borinage kijken. Om de pil toch wat te vergulden had de Ambtenaar ons gelokt door te zeggen dat ze wel voor eten zou zorgen. Ik was een beetje vroeger aangekomen en al onmiddellijk zwaar onder de indruk van het gigantische fornuis dat de Ambtenaar in haar mooi ingerichte keuken had staan. Ik voelde een gastronomische uitspatting aankomen.

Ik was mis.

Het is iets anders geworden: frietjes van de frituur. Kijk, emancipatie allemaal goed en wel, maar toch, er zijn grenzen. Ik heb natuurlijk wijselijk mijne mond gehouden omdat de Ambtenaar nog zelf hamburgers ging bakken - dat dan weer wel - en ik heb mijn hamburger liever niet lichtjes gecremeerd. En de Ambtenaar is blijkbaar nog wat 'dwars' ook want het mochten geen frietjes zijn van om de hoek, nee nee, het moesten frieten zijn van een paar kilometer verder. Dus in plaats van te voet frieten te gaan halen moesten we in de auto springen om er te gaan halen. En ruikt mijn auto nu nog steeds naar een frietkot na sluitingstijd.

En kijk, moesten de frieten in het ene kot merkelijk beter zijn dan in het andere zou ik de eerste zijn om in mijne auto te springen. Maar het verschil zat 'em puur tussen de oren. De Ambtenaar wil gewoon geen frieten uit een bakje... Ik ben ook een voorstander van frieten uit een puntzak, maar om daar speciaal extra moeite voor te gaan doen...? Maar kom, ik wilde een sappige hamburger en geen zompige schoenzool en dus heb ik maar braafjes geluisterd. En dan heb ik in het frietkot zelf nog moeten ingrijpen omdat de uitbater spontaan een bakje begon te vullen! We zouden het de rest van de avond mogen horen vrees ik, moesten we met frieten in bakjes zijn afgekomen.

Mijn klaagzang over de frieten is nog niet over hoor. Want ik was er eerlijk gezegd niet kapot van. Maar langs de andere kant, de hamburger was dan weer wel op punt en verdient bij deze een extra vermelding, ondanks het voorbehoud dat de Ambtenaar had bij haar eigen kookkunsten.

"Als ze maar wil" zeggen we thuis dan in zo een situatie.

De wedstrijd zelf dan. De Sportief Directeur reed met de auto van zijn vrouw tot aan het stadion. En ondertussen zijn vrouw ervan beschuldigen van de ruitenwisservloeistof weg te hebben laten lopen en de ruit smerig te maken. Totaal onverantwoord zoals hij op de weg reed. Als ik door de voorruit keek had ik het gevoel dat ik aan cataract leed, na het drinken van 5 Duvels in een veel te kort tijdsbestek. Dubbel, wazig en vaag zicht. De Sportief Directeur moest bij momenten via de vangrail zijn rijvak zien te houden. Op de tast rijden is de correcte omschrijving. Maar we hebben het toch levend gehaald.

Dankzij zuster en schoonbroer van de Ambtenaar die zich die avond niet konden vrijmaken konden de Sportief Directeur en ik dus gratis binnenglippen en onze plaatsen gaan opzoeken. De Ambtenaar ondertussen de rest van haar supportersclan groeten en dan nog hare pa die erbij kwam zitten met de dekentjes - inderdaad - en we waren klaar voor de match.

En tijdens de match ontpopte de Ambtenaar zich dan als een ware tifosa  - zo zal een vrouwelijke tifosi wel heten zeker? - echt genant bij momenten. Ik ben er bijna zeker van dat ze een tatoeage van STVV heeft op haar linker rechter bil. Indien gevraagd zal ze dit natuurlijk in alle toonaarden ontkennen, maar ja, hoe zoudt ge zelf zijn als dit het eerste is waar mensen aan denken als ze de woorden "tatoeage" en "voetbalsupporter" horen?
Niet afgebeeld: de Ambtenaar
Op zich is dit natuurlijk al compleet belachelijk. Maar stel u hetzelfde nu eens voor, maar dan met STVV...
De wedstrijd op zich ga ik hier niet bespreken, daarvoor bestaat er al Teletekst of gewoon de website van STVV zelf. Punt blijft echter wel dat, ondanks de spreekkoren van de Ambtenaar aan het adres van haar eigen (!!) keeper - hem Davina noemen i.p.v. Davino, pestkop - we de wedstrijd gewonnen hadden. Met 3-1 dus. De Sportief Directeur en ikzelf waren er dan ook redelijk snel uit, het was onze aanwezigheid die STVV boven hun anders zo erbarmelijke niveau had uitgetild. Ook al deelde de Ambtenaar onze mening in deze niet. Maarja, wat kent zij nu van voetbal, supporter van STVV zijnde?

Met ware doodsverachting zijn we dan terug in de doodskist/auto met megavettige ruiten gekropen voor nog een toetje. Terug thuisgekomen probeerden we de Sportief Directeur er nog van te overtuigen dat hij zo echt niet naar huis kon rijden. Maar daar trok hij zich bitter weinig van aan. Met als gevolg dat de Ambtenaar met emmer en spons de bitterkoude herfstnacht introk om de ramen van de auto van de vrouw van de Sportief Directeur te gaan wassen. Het eventuele schuldige verzuim dat tot het overlijden van de Sportief Directeur kon leiden woog blijkbaar te zwaar op haar gemoed. En daar stond de Sportief Directeur dan met zijn mond vol tanden en een verzwaard geweten.

Kijk, als hij het met zijn geweten in overeenstemming kan brengen om iemand in de ijzige koude uit te sturen voor zijn veiligheid, is dat zijn probleem. Ik heb dan nog lang op hem zitten in te praten dat dit soort van gedrag écht wel onbetamelijk is, en dan na zeer veel vijven en zessen heeft hij toch als soort van "wiedergutmachung" de afwas gedaan. Met zeer veel tegenzin, het mag gezegd worden.

Ik? Ik zat ondertussen op mijn gemak in de zetel wat televisie te kijken. Hey, het was niet mijn auto he.

Nadat de Ambtenaar terug binnen was, en beetje bij beetje begon te ontdooien en de ijspegel van haar neus had kunnen breken was er dan nog tijd voor het dessert. Een appelcrumble van de Ambtenaar. Ook hier, net zoals de hamburgers, niet te versmaden.

Als ze maar wil, ik weet het, ik val in herhaling.

En effe voor alle duidelijkheid, de afwas van de appelcrumble heb IK dus wel gedaan, volledig uit mezelf, zonder ook maar enige morele chantage vanwege de Ambtenaar of de Sportief Directeur. Het feit dat ik de rest van de crumble mee naar huis kreeg had niets, maar dan ook niets met mijn spontane actie te maken.

*Het verslag heeft zo lang op zich laten wachten omdat ik alle emoties van de wedstrijd nog moest verwerken.