dinsdag 24 september 2013

Los in m'n broek*

Onderstaande feiten hebben zich al twee weken geleden voorgedaan, maar ik ben nog altijd bezig met het trauma ervan te verwerken.

Sommige zaken zijn geleden van uw kindertijd dat ge ze nog hebt meegemaakt. En over sommige zaken - Sinterklaas, de paashaas, verjaardagsfeestjes met een gigantische stapel pannenkoeken - kunt ge redelijk nostalgisch aan terugdenken als "die goede oude tijd". En bij gelegenheid probeert ge die gevoelens ook terug op te wekken.

Buikpijn hebben na het eten van te veel pannenkoeken met choco en ijskoude melk, het blijft een geweldig gevoel.

Andere zaken uit de kindertijd, probeert ge dan weer zo snel als mogelijk te vergeten. Kapot gevallen knieën, ellebogen en kinnebakken die ontsmet moeten worden, de plakker die er enkele dagen later dan van af moet worden getrokken, veel te vroeg moeten gaan slapen - "jama mama, het is nog licht buiten!" - om dan nog maar te zwijgen van het trauma dat ge oploopt zodra ge weet wie Sinterklaas nu eigenlijk echt is.

Deze post gaat over het tweede gevoel. Een gevoel dat al zo lang geleden was dat ik mij zelfs niet meer voor de geest kon halen hoe het juist voelde. Dat het onaangenaam was, dat wist ik maar al te goed, maar het was volgens mij toch al zo'n dikke 15 jaar geleden dat ik het nog eens aan de lijve mocht ondervinden.

Ik ga hiervoor moeten terugspoelen naar een avond in september,  meer bepaald een vrijdag de 13de - nomen est omen - voor de wedstrijd Hot Shots - Vitoria Diabolix.

Zoals jullie weten ben ik bij gelegenheid de niet onverdienstelijke goalie van dit zaalvoetbalploegje van mijn oud collega Tsigalko. Deze keer zou ik echter aan het executiepeloton ontsnappen vermits "Gman" in de goal zou staan. Ja lap, dat betekende dat ik op het veld moest staan. En dat ik dus zou moeten gaan lopen. Pff. Ik werd al moe bij het gedacht alleen al. Maar gelukkig hadden we deze keer 3 (!!) reservespelers op de bank zitten. Als ik niet op tijd en stond had kunnen wisselen, dan lag ik nu waarschijnlijk nog steeds op intensieve aan de zuurstoftank gekoppeld.

Ma Tristan, en uw triatlonconditie dan, vraagt ge u misschien af? Wel, triatlon is een duursport, daar waar voetbal een janettensport is. En doordat ge de hele tijd korte sprintjes moet trekken, is het een heel andere soort conditie dat ge daar voor nodig hebt. Dat is zoals triatlon: het is niet omdat ge een goede loopconditie hebt, dat ge ook een goede fiets of zwemconditie hebt. Het versterkt elkaar wel allemaal, maar het is een andere belasting van uw spieren en die moet ge dan ook voldoende trainen.

Al zeer snel bleek dat mijn inbreng vooral van kwantitatieve aard was, eerder dan kwalitatief. Tja, wat wilt ge? Ik heb enkel ervaring met voetbal op een groot veld in de spits bij Verbroedering Loksbergen, en nu moest ik ineens overal meespelen en heel anders verdedigen en rondlopen, op zo'n klein plein in een zaal.

Vandaar dus ook dat ik spontaan voorstelde om "links bank" te gaan spelen.

Op zich waren we niet slecht aan het spelen. De eerste helft grepen we Hot Shots bij momenten zelfs naar de keel, maar het ontbrak ons alweer aan scorend vermogen. Tegen de paal en de deklat, geen probleem, maar dus nooit tegen de netten.

Allez ja, wel tegen het zijnet maar daar waren we niets mee.

De tweede helft zouden we echter "in for the kill" gaan. Zij hadden geen reservespelers, wij hadden er drie. Ons conditioneel voordeel moest toch gaan doorwegen was zo was de achterliggende gedachte.

Quod non.

Fysiek overwicht, dat is allemaal goed en wel, maar als de techniek er niet is, dan loopt ge u helemaal dood. En blijkbaar gelden er bij zaalvoetbal ook nog eens allemaal belachelijke regeltjes over hoe ge bijvoorbeeld de bal niet langs achter moogt afpakken van de tegenpartij.

Janettenstreken zeg ik u.

En toen ik mij dus weer voor de duizendste keer suf aan het lopen was achter de bal en mezelf eventjes tussen de goal en de aanvaller plaatste om mee te verdedigen en de afstraffing niet te erg uit de hand te laten lopen, was het van datte.

Tegenpartij haalt uit, bal komt daar waar ge hem als man absoluut niet wilt krijgen... tussen mijn dikke tenen.

Ik piepte meteen een octaaf of drie hoger.

*Niet het filmke dat ge verwacht.

maandag 23 september 2013

Suplise!*

Iedereen houdt van aangename verrassingen. Zij dit beweren dat dit niet waar is liegen. Ofwel vergissen ze zich met verassingen. Maar ik kan mij niet onmiddellijk inbeelden hoe een verassing aangenaam kan zijn.

Om terug to the point te komen. Half augustus was Tsigalko "os" geworden. Ondanks dat hij bij hoog en bij laag beweerde dat hij het niet zou zijn omdat hij toen juist een vriendin had. De regels zijn de regels, Tsigalko! Maar kom, ik heb er maar niet verder op aangedrongen.

Zijn kameraden wilden dit nu goedmaken door hem een verrassingsfeestje te geven samen met nog heel veel andere vrienden die ik nog nooit gezien had. Om 20h30 moesten we zeker zien daar te zijn want om 20h45 - 21h zou Tsigalko listig naar daar gelokt worden. Iedereen zich dus aan het haasten geweest om toch maar op tijd daar te zijn.

Om 21h50 kwamen die sjarels dus pas binnengewaaid... Te laat zijn op zijn eigen feestje, dat is proper!

Maar kom, ondertussen toch de tijd wat gedood door bier te drinken en te socialisen met de rest van de Vittoria Diabolixspelers die er al waren, in afwachting tot Tsigalko er zou aankomen.

Shtt, sshtt, ze zijn daar.

Pfiet!!!! (geluid van die toeters die zo uitrollen) en dan met de hele bende "Happy Birthday" zingen. Ik hoop maar dat Sabam ons er niet de rekening van nastuurt. Nog tot 2030 gelden daar auteursrechten op.

En toen kon het feestje natuurlijk volledig losbarsten. Listig als ik was had ik slaapgerief meegenomen en in mijn auto achter gelaten. Toen Tsigalko plichtsgetrouw kwam rondvragen wie nog wat wilde drinken zei ik dat hij voor mij een cola mocht meepakken, "omdat ik straks nog terug naar huis moest rijden". "Ge kunt altijd thuis blijven slapen" was hierop zijn reactie. "Allez dan, omdat ge zo aandringt. En pakt mij dan maar een pintje mee."

Prima geregeld, al zeg ik het zelf.

Ge weet dat een vorig feestje goed is geweest als op het huidige feestje ineens iemand naar u toe komt en zegt "Seg, vorige keer hebben wij zo het schijnt de hele avond onnozel staan te doen onder ons tweeën?" "Ik kan mij der niets van herinneren. Hoe heet gij eigenlijk? Nee, zegt mij niets." "Ja, ik wist het ook al niet meer, maar ze komen mij dat hier juist zeggen."

Waarna we opnieuw heel de avond onnozel hebben staan doen met ons tweeën. Maar deze keer ben ik het dus niet vergeten.

Nog later op de avond kwamen dan de verzoeknummertjes. Mijn nieuwe beste vriend en ikzelf, zijn net zoals Tsigalko hevig van van het betere Vlaamse werk. Vlaamse slagers à la Renmans kennen al lang geen geheimen meer voor ons. En dus gingen we Willy Sommers aanvragen met "Als een leeuw in een kooi", gevolgd door Bart Kaells onovertroffen "Zeil je voor het eerst".

Het was niet meer dan gepast om te roepen: waar zijn die handen Blankenberge?!

En nóg later op de avond kwam het langverwachte melodieuze gedreun van de jaren '90. Kijk, soms kan het heel simpel zijn en moet ge der gewoon dikke schijven tegen aan gooien. En toen kwamen de verzoekjes mijn richting uit: "Allez Tristan, doe de grasmaaier!".

Kijk, ik ga het hier nog ene keer zeggen en dan is het gedaan, maar ik ken begot gene dansmove die "de grasmaaier" heet. En ook niet "het grasmachien". Blijkbaar heeft Tsigalko mij ooit ene keer die beweging zien maken en daarom beslist dat ik die beweging altijd gemaakt heb en nu dus ook altijd opnieuw moet maken. En ondanks de beweringen van een van onze cheerleaders dat ze mij zelfs al heeft gefilmd terwijl ik die danspasjes tentoon spreid, blijf ik het ontkennen. Maar kom, we hebben ons toch goed weten te amuseren.

Tsigalko en ik zijn dan samen naar huis gewaggeld, om dan 's anderendaags tot de vaststelling te komen dat Tsigalko al zijn cadeaus op café was vergeten en dat ons haren pijn deden als we erdoor gingen met onze handen.

Gelukkig zijn we ondertussen al te oud geworden om nog dure eden te zweren dat we nooit meer zo veel zullen drinken.

*http://www.youtube.com/watch?v=RB2GboGOuTI