Kleine wasjes, grote wasjes*

Ik heb nieuw speelgoed! En natuurlijk heb ik het onmiddellijk willen uitproberen. De mannen van Vandenborre (ik weet het, VDB, ondanks alle dure eden die ik ooit gezworen had om NOOIT maar dan ook NOOIT iets bij VDB te kopen - SD Worx related) hebben namelijk vandaag mijn wasmachine (en mijn strijkijzer) geleverd.

Ik ben nu dus de trotse eigenaar van een HAIER HW70-1401-E1. Het was eerst al een heel gekloot om dat spektakel in mijn washuis te krijgen. Very tight fit, het mag gezegd worden. Nog eerst de schuifdeur naar het washuis er half uitgehaald om dan tot de vaststelling te komen dat ik die ook nog verder door naar achteren kon schuiven. Deur er dus terug inhangen - eruit halen gaat heel wat makkelijker, trust me - vast schroeven, vanachter losschroeven en dan konden we weer verder.

Bon, als die machine er dan stond was het een wel redelijk grappig tafereel van twee mannen die over machines aan het praten waren. En deze keer ging het niet over auto's, zoals het normaal gezien wel het geval zou zijn wanneer mannen over machines praten. Ik moest mezelf wel tegen houden om niet eventjes de "capeau" open te gooien en wat tegen de banden te stampen.

Dan, de eerste keer wassen. Spannend! Euhm... eerste probleem: Dash of Ariël? We zullen van elk de helft nemen, dan kunnen we niet missen. Bon, volgende vraag. Hoeveel moet ik daar in doen? Kom, we spelen op zeker, we gieten dat uitschuifbaar bakske maar vol. Nog een blokje Calgon erbij om zeker te zijn, met dat harde water hier in Vilvoorde. Beter te veel als te weinig, toch? Dan nog rap op wat knopjes duwen tot er iets in gang schiet – mannen hebben geen handleiding nodig, dat weet iedereen – en het spel is vertrokken! Losgehen!

Ik weet niet veel van wasmachines, maar ik kan mij niet herinneren dat thuis ooit het kot onder een laag schuim van 30 cm heeft gestaan. Allez ja, in het begin is dat nog wel grappig, zo'n schuimbaard bij uzelf maken en zo. Maar vanaf het moment dat ge u zonder problemen in een Yeti kunt transformeren, begint ge uzelf wel wat vragen te stellen. Is dat wel normaal is de eerste vraag die dan door uw hoofd schiet. Hulplijn papa wist dit meteen te beantwoorden. Schuim op de vloer is blijkbaar geen vereiste om te kunnen wassen.

Dus, wat heb ik na deze eerste wasbeurt met mijn nieuwe wasmachine en dankzij hulplijn papa bijgeleerd?

Drie zaken eigenlijk.

Eén: Dash is voor witte was en Ariël voor "bonte" was. Papa zei dat we thuis Ariël gebruiken voor gekleurde was. Toen ik daarop met hem in discussie trad en zei dat zwart eigenlijk geen kleur, is maar een afwezigheid van kleuren, zuchtte papa eens diep, wreef met zijn hand door zijn ogen,  corrigeerde hij zichzelf en gebruikte hij vanaf dan de term "bonte was". Volgens mij heeft hij achteraf de telefoon ingehaakt en tegen zichzelf gezegd: "Wat ben ik blij dat ik dieje onzin niet meer elke dag moet aanhoren."

Twee: ik moet minder zeep gebruiken. De aanbevolen hoeveelheid is zo het schijnt meer dan voldoende. "Daar zijn verstandige mensen mee bezig geweest om te kijken hoeveel ge nodig hebt. Geloof die mensen dan ook maar Tristan", dixit papa. Who can argue with that?

Drie: misschien wel de belangrijkste van allemaal. De volgende keer moet ik zien dat ik de vuile was ook effectief in de wasmachine steek.

*http://www.youtube.com/watch?v=siDguoUQ5Rw