Mannen die fietsen haten - deel 3*

Zo snel na deel twee al deel drie uitbrengen komt mijn geloofwaardigheid niet echt ten goede vrees ik. Mensen gaan nog denken dat ik die zaken allemaal uit mijn duim zit te zuigen. Want ik zeg het u uit de grond van mijn hart, ik hoop echt dat ik hier eens een post kan beginnen met: "Mannen die van fietsen houden". Of toch op zijn minst: "Mannen die niet langer bang zijn van hun fiets". Of misschien zelf ooit: "Mannen die hun fiets mee naar huis nemen om aan hun moeder voor te stellen". Of nee, wacht, dat laatste is bij iets anders.

Maar kom, op het risico af om voor leugenaar of - zelfs nog erger - overdrijver uitgescholden te worden zal ik toch maar mijn verhaal van de dag doen. Van gisteren eigenlijk. Dinsdag dus.

Ik heb dus ondertussen al geleerd dat ik niet moet proberen om de uitrit van de garage uit te fietsen. Want dan trap ik door en kom ik redelijk onzacht neer op de stang van mijn fiets. En ik mag ook niet te veel kracht uitoefenen op mijn pedalen want dan ligt mijn ketting er af. En heb ik smerige handen. Létterlijk smerige handen overigens, want mijn ketting hang vol met smeer.

Vandaag is gebleken dat ik eigenlijk niet al te veel meer mag doen. Mijn ketting lag er namelijk wéér af. En dat terwijl ik alleen nog maar naar mijn pedalen kéék. Maar het geluk zat voor een keer mee, ik was gestrand op zo'n 100m van het station. Mijn lesje van de vorige keer indachtig heb ik mijn fiets gewoon tot aan de stalling geduwd en hem daar op slot gedaan. Deze keer zal ik niet met smerige handen op het werk aankomen. Dat is toch al iets.

's Avonds na het werk mijn fiets dan maar bij het Fietspunt binnengebracht waar hij vandaan kwam. 6 maanden garantie op een fiets van €65, dat is niet slecht. Maar langs de andere kant: 65 euro voor een fiets, wat had ik er zelf van verwacht? Dat ze mij voor die prijs een gloednieuw vouwfietsje konden geven? Als dat het geval zou zijn, zou ik dat om de een of andere reden wel redelijk verdacht vinden. Maar kom, de persoon die mij de fiets had verkocht zat er nog en hij herkende mij al onmiddellijk.

Nu, onze Abdeslam is een hele vriendelijke jongen en hij is ook heel behulpzaam, maar hij is niet van de snuggerste. Eer hij begreep dat mijn ketting er af viel wanneer ik te veel kracht op de pedalen zette, waren we weer een halve dag verder. Dan moest ik hem ook nog uitleggen dat mijn band tegen mijn fietskader schuurde als ik te hard trapte. En hem ook nog eens opnieuw zeggen dat mijn ketting er af viel telkens ik te veel kracht op mijn pedalen zette.

Maar kom, hij noteerde toch flink wat ik zei. “Kettin [sic] is los, band schuurt.” Kort en bondig, meer moet dat niet zijn. Maar ja, toen kwam natuurlijk de kat op de koord. Wanneer zou die fiets in orde zijn? "Ze komen pas donderdag, dus dinsdag is die in orde."

Dinsdag... dat wil dus zeggen dat ik terug een week naar het station mag wandelen.

Iemand enig idee waar ik offerandes kan brengen aan Fiets-Jezus?

*Deel 2 is hier terug te vinden. En daar staat dan de link naar deel 1.