Ik had het moeten weten he. Een vrouw die mij scheerzeep aanried, what was I thinking?
Zoals jullie reeds konden lezen had ik vrijdag een staaltje gekregen met daarin scheerzeep. Althans, dat dacht ik. Wist ik veel dat het een subtiel massavernietigingswapen was van veganisten om de onoplettende, niet veganistische, nat scherende mannen van deze wereld uit te roeien...
En nu voor de laatste maal: NEEN IK OVERDRIJF NIET!
Vermits ik het staaltje vrijdagnamiddag pas in handen had, heb ik mij pas zaterdagmorgen kunnen scheren. Ik ga mij geen twee keren op ene dag scheren, zo fanatiek ben ik nu ook weer net niet.
Plus, in het weekend durf ik wel wat meer tijd uit te trekken voor mijn scheerritueel. De enige mogelijkheid voor mannenwelness, die toch nog stoer genoeg is, die moeten we toch aangrijpen, nietwaar? Ikke dus alles klaargezet voor mijn "weekend spa treatment". Een pompbak vol met water zo heet als mijn boiler het kan maken, een ijsblokje voor na het scheren, klaar in mijn bekertje, een scheerkwast en een scheerkommetje die in de pompbak liggen te weken/op te warmen. Normaal gezien ligt daar ook nog de Eton College scheerzeep van Taylor of Old Bond Street naast klaar. Het is weekend en dan mogen we onszelf wat meer in de watten leggen, toch? Maar vermits ik een nieuw staaltje heb gekregen moet ik het toch eens uitproberen. Het moest maar eens even goed of beter zijn. Wie weet welke wereld er voor mij zou opengaan. Ondertussen had ik mijn mes op snee gezet en gepolijst, ik was er volledig klaar voor!
Dus: heet water op het gezicht, de scheerkwast en het kommetje uit het water halen, eventjes laten uitdruppen (nee, niét uitschudden!) en dan in de nieuwe scheerzeep deppen. Met draaiende bewegingen in het kommetje mijn zeep tot de gewenste consistentie draaien, op mijn gezicht uitsmeren met een ronddraaiende beweging en dan in twee fases de stoppels van mijn gezicht halen.
Tot daar het plan. Want eerst moest ik dat potje nog open krijgen. Het ziet er uit als een in elkaar gezakt filmrolletje, dus ik dacht dat het dan ook wel zo zou openspringen. Niet dus. Wat meer kracht erop uitoefenen. Ook niets. En nu kan ik die rommel ook nog eens van de grond afrapen want het is uit mijn hangen geglipt en natuurlijk weer naar de meest onmogelijke plaats gerold.
Murphy en ik zijn dikke vrienden.
Potje terug van de grond opgeraapt en toen maar eens geprobeerd of het geen schroefdop zou kunnen zijn. En jawel hoor, het dekselse dekseltje ging er zonder probleem van af. Er eens aan ruiken. Huh? Appelsien? Nog eens ruiken om zeker te zijn. Jazeker, appelsien. Welke idioot verzint het om scheercrème naar appelsien te laten ruiken? Citroen, ala , maar appelsien? Kom Tristan, niet te vooringenomen zijn. Proberen die handel!
Ik sop de kwast in de zeep en begin het op te draaien in mijn kommetje. Euhm... waar blijft dat schuim? Ik begin hier ondertussen een lamme arm te krijgen en ik heb nog altijd geen schuim. Toch eens een nieuwe poging ondernemen. Blijkbaar moest ik de crème gewoon op mijn gezicht smeren. That's it. Dat schuimt niet of zo, dat is gewoon crème.
Zeer achterdochtig begon ik dus aan mijn scheerritueel. Na de eerste haal keek ik naar mijn scheermes. Bon, alleen van die vettigheid dat er op hing en verder geen haartje te bespeuren. Opnieuw en deze keer iets harder duwen. Opnieuw geen haartjes, alleen maar meer van die vettigheid. Nog harder doorduwen durfde ik niet want dan zou ik met mijn mes ter hoogte van mijn tong zitten. Kom, die vuiligheid er afgewassen en opnieuw beginnen, met échte scheerzeep deze keer.
Drie maal is scheepsrecht luidt het gezegde. De idioot die dat gezegde ooit heeft verzonnen mogen ze van mij onmiddellijk uit zijn schip flikkeren.
Maandag dus nog eens een nieuwe poging ondernomen. "Idiot proof shaving" durf ik het ook wel te noemen. Dus geen open scheermes, geen DE scheermes, gewoon een Gilette Mach 3 mét een nieuw mesje. Wat kan daar verkeerd mee lopen?
Een waar bloedbad is het geworden.
Ik weet niet wat ik verkeerd heb gedaan. Niets volgens mij. Of misschien toch, die scheercrème gebruiken. Ik heb geen horizontale bewegingen gemaakt met mijn mesje, er praktisch geen druk op uitgeoefend... en toch bloeden gelijk een rund. Ik stond met mijn voeten gewoon te soppen in mijn eigen bloed. Splash splash. Zucht... en dat zijn zo'n lelijke vlekken.
Volgens mij zou ik gewoon zijn doodgebloed als ik een centimeter meer naar links of naar rechts had gezeten. En wat voor een idiote manier om te sterven zou dat dan niet geweest zijn. Ikke in een plas bloed en dan naast mij een potje scheercrème met appelsiengeur. Tien kleine negertjes als het ware.
Alleen ben ik niet klein. Of een neger. En ben ik alleen. OK, dat laatste klonk wel vrij zielig, dat geef ik toe.
Bij deze, moest er iemand geïnteresseerd zijn in scheercrème, slechts één adres... waar ge er zeker niet voor moet gaan!
Zoals jullie reeds konden lezen had ik vrijdag een staaltje gekregen met daarin scheerzeep. Althans, dat dacht ik. Wist ik veel dat het een subtiel massavernietigingswapen was van veganisten om de onoplettende, niet veganistische, nat scherende mannen van deze wereld uit te roeien...
En nu voor de laatste maal: NEEN IK OVERDRIJF NIET!
Vermits ik het staaltje vrijdagnamiddag pas in handen had, heb ik mij pas zaterdagmorgen kunnen scheren. Ik ga mij geen twee keren op ene dag scheren, zo fanatiek ben ik nu ook weer net niet.
Plus, in het weekend durf ik wel wat meer tijd uit te trekken voor mijn scheerritueel. De enige mogelijkheid voor mannenwelness, die toch nog stoer genoeg is, die moeten we toch aangrijpen, nietwaar? Ikke dus alles klaargezet voor mijn "weekend spa treatment". Een pompbak vol met water zo heet als mijn boiler het kan maken, een ijsblokje voor na het scheren, klaar in mijn bekertje, een scheerkwast en een scheerkommetje die in de pompbak liggen te weken/op te warmen. Normaal gezien ligt daar ook nog de Eton College scheerzeep van Taylor of Old Bond Street naast klaar. Het is weekend en dan mogen we onszelf wat meer in de watten leggen, toch? Maar vermits ik een nieuw staaltje heb gekregen moet ik het toch eens uitproberen. Het moest maar eens even goed of beter zijn. Wie weet welke wereld er voor mij zou opengaan. Ondertussen had ik mijn mes op snee gezet en gepolijst, ik was er volledig klaar voor!
Dus: heet water op het gezicht, de scheerkwast en het kommetje uit het water halen, eventjes laten uitdruppen (nee, niét uitschudden!) en dan in de nieuwe scheerzeep deppen. Met draaiende bewegingen in het kommetje mijn zeep tot de gewenste consistentie draaien, op mijn gezicht uitsmeren met een ronddraaiende beweging en dan in twee fases de stoppels van mijn gezicht halen.
Tot daar het plan. Want eerst moest ik dat potje nog open krijgen. Het ziet er uit als een in elkaar gezakt filmrolletje, dus ik dacht dat het dan ook wel zo zou openspringen. Niet dus. Wat meer kracht erop uitoefenen. Ook niets. En nu kan ik die rommel ook nog eens van de grond afrapen want het is uit mijn hangen geglipt en natuurlijk weer naar de meest onmogelijke plaats gerold.
Murphy en ik zijn dikke vrienden.
Potje terug van de grond opgeraapt en toen maar eens geprobeerd of het geen schroefdop zou kunnen zijn. En jawel hoor, het dekselse dekseltje ging er zonder probleem van af. Er eens aan ruiken. Huh? Appelsien? Nog eens ruiken om zeker te zijn. Jazeker, appelsien. Welke idioot verzint het om scheercrème naar appelsien te laten ruiken? Citroen, ala , maar appelsien? Kom Tristan, niet te vooringenomen zijn. Proberen die handel!
Ik sop de kwast in de zeep en begin het op te draaien in mijn kommetje. Euhm... waar blijft dat schuim? Ik begin hier ondertussen een lamme arm te krijgen en ik heb nog altijd geen schuim. Toch eens een nieuwe poging ondernemen. Blijkbaar moest ik de crème gewoon op mijn gezicht smeren. That's it. Dat schuimt niet of zo, dat is gewoon crème.
Zeer achterdochtig begon ik dus aan mijn scheerritueel. Na de eerste haal keek ik naar mijn scheermes. Bon, alleen van die vettigheid dat er op hing en verder geen haartje te bespeuren. Opnieuw en deze keer iets harder duwen. Opnieuw geen haartjes, alleen maar meer van die vettigheid. Nog harder doorduwen durfde ik niet want dan zou ik met mijn mes ter hoogte van mijn tong zitten. Kom, die vuiligheid er afgewassen en opnieuw beginnen, met échte scheerzeep deze keer.
Drie maal is scheepsrecht luidt het gezegde. De idioot die dat gezegde ooit heeft verzonnen mogen ze van mij onmiddellijk uit zijn schip flikkeren.
Maandag dus nog eens een nieuwe poging ondernomen. "Idiot proof shaving" durf ik het ook wel te noemen. Dus geen open scheermes, geen DE scheermes, gewoon een Gilette Mach 3 mét een nieuw mesje. Wat kan daar verkeerd mee lopen?
Een waar bloedbad is het geworden.
Ik weet niet wat ik verkeerd heb gedaan. Niets volgens mij. Of misschien toch, die scheercrème gebruiken. Ik heb geen horizontale bewegingen gemaakt met mijn mesje, er praktisch geen druk op uitgeoefend... en toch bloeden gelijk een rund. Ik stond met mijn voeten gewoon te soppen in mijn eigen bloed. Splash splash. Zucht... en dat zijn zo'n lelijke vlekken.
Volgens mij zou ik gewoon zijn doodgebloed als ik een centimeter meer naar links of naar rechts had gezeten. En wat voor een idiote manier om te sterven zou dat dan niet geweest zijn. Ikke in een plas bloed en dan naast mij een potje scheercrème met appelsiengeur. Tien kleine negertjes als het ware.
Alleen ben ik niet klein. Of een neger. En ben ik alleen. OK, dat laatste klonk wel vrij zielig, dat geef ik toe.
Bij deze, moest er iemand geïnteresseerd zijn in scheercrème, slechts één adres... waar ge er zeker niet voor moet gaan!
 |
| *Nuff said. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten