Vorige week nog altijd maar wat alleen zitten trainen. Niet altijd even gezellig als met de TTG'ers (inderdaad, die club van Triatlon - triathlon), maar ik weet dat ik mezelf dan toch maar zou forceren als ik in groep zou meetrainen. Niet willen onderdoen voor de rest, die mentaliteit zo'n beetje. "Wie de vijand kent en zichzelf zal in honderd veldslagen niet in gevaar zijn" zo wist de grote Sun Tzu al te zeggen. En dus om mij tegen mezelf te beschermen heb ik in alle luwte terug rustig zitten op te bouwen. Mechelen komt met rasse schreden dichterbij!
De week hiervoor was ik al rustig terug gaan joggen en lichtjes gaan fietsen met nog wat zwemmen tussen in. En deze week drijven we het trainingsvolume nog wat verder op. Enige nadeel is dat het nu pokkenwarm is. En als er een ding is waar ik niet goed tegen kan is het wel warmte. Ik weet het, enige contractie is mij niet vreemd, gezien mijn voorliefde voor tropische vakantielanden, maar dat is anders.
Neem dat maar gewoon van mij aan.
Nu, om het beleefd uit te drukken: in deze hitte zuip ik gelijk ne kameel. Met zo'n hitte heb ik altijd dorst en ben ik dus ook altijd aan het drinken en ook altijd aan het zweten. Plezant is inderdaad anders. Maar ik weet het en probeer er in de mate van het mogelijk rekening mee te houden. En die keer dat ik het niet doe, kom ik redelijk snel de man met de hamer tegen onder de vorm van krampen. En nu met mijn kuit die er bijna bovenop is terug krampen krijgen niet echt ideaal.
Maar kom, er moet terug getraind worden, maar dus wel rustig aan. Donderdag nog eens rustig mijn 10 kilometer gaan afmalen, geen probleem, dus dat zit al snor, alleen die warmte. Maar toch, ondanks de hitte en het feit dat ik mij nog moest ontzien heb ik op minder dan een uur mijn 10 kilometer kunnen afhaspelen. Vertrouwen tanken noemen ze zoiets.
Vrijdag na het werk ben ik dan maar eventjes gaan los fietsen. Twee bidons met sportdrank waren geen overbodige luxe, met een temperatuur rond de 26-27 graden. En zoals de Goeroe mij had aangeraden, in een hoog tempo ronddraaien. Het lukt mij nu toch al hoe langer hoe beter, ook al blijf ik het zeer onnatuurlijk vinden. De feiten geven hem echter gelijk, het scheelt 'em toch enkele minuten op een toertje van 50 kilometer. Of ik lever gewoonweg zwaardere inspanningen, dat kan natuurlijk ook altijd.
Zaterdag was het te warm om gezond te sporten en zondag zou het nog warmer worden. Zaterdag dus niets gedaan en de geplande fietstocht van zondag heb ik dan maar aan mij voorbij laten gaan. In de plaats daarvan ben ik 's morgens dan maar gaan zwemmen. Ik had mij voorgenomen om 3 kwartier, een uurtje te gaan zwemmen. Zo'n 2.000 meter baantjes trekken (5 keer 400 zodat ik kon vergelijken met een vorige keer) leek mij wel een ideale vervanger van het fietstochtje.
Dom idee.
Blijkbaar is zondag hét uitgelezen moment om met vrienden en familie aan de kant van een zwembad te gaan hangen en niets te doen. Door de week zijn er nog twee baantjes afgescheiden waar ge ongehinderd heen en weer kunt zwemmen. Allez ja, als ge snel genoeg zwemt tenminste. Wat bij mij niet echt het geval is. Om de zoveel tijd moet ik mij wel voorbij laten zwemmen door zo een of andere patser. Maar dat kan ik nog wel net verdragen, die mensen zwémmen dus wel.
Maar zondag zo rond kwart voor 11 zat dat zwembad dus ongeveer vol. Het is te zeggen, de randen van het zwembad, het zwembad zelf niet zozeer. Ja, en probeert dan dus maar eens baantjes te trekken. Dan moogt ge trekken en duwen om toch maar aan de kant te geraken om u terug af te zetten en krijgt ge blikken van mensen in de aard van "Waarom zwemt die kerel? En waarom stelt die zich zo aan door crawl te zwemmen?"
*Dit lijkt er trouwens zeer hard op, maar is toch niet het zwembad in Vilvoorde op een zondag. In Vilvoorde is er namelijk geen golfslagbad.
De week hiervoor was ik al rustig terug gaan joggen en lichtjes gaan fietsen met nog wat zwemmen tussen in. En deze week drijven we het trainingsvolume nog wat verder op. Enige nadeel is dat het nu pokkenwarm is. En als er een ding is waar ik niet goed tegen kan is het wel warmte. Ik weet het, enige contractie is mij niet vreemd, gezien mijn voorliefde voor tropische vakantielanden, maar dat is anders.
Neem dat maar gewoon van mij aan.
Nu, om het beleefd uit te drukken: in deze hitte zuip ik gelijk ne kameel. Met zo'n hitte heb ik altijd dorst en ben ik dus ook altijd aan het drinken en ook altijd aan het zweten. Plezant is inderdaad anders. Maar ik weet het en probeer er in de mate van het mogelijk rekening mee te houden. En die keer dat ik het niet doe, kom ik redelijk snel de man met de hamer tegen onder de vorm van krampen. En nu met mijn kuit die er bijna bovenop is terug krampen krijgen niet echt ideaal.
Maar kom, er moet terug getraind worden, maar dus wel rustig aan. Donderdag nog eens rustig mijn 10 kilometer gaan afmalen, geen probleem, dus dat zit al snor, alleen die warmte. Maar toch, ondanks de hitte en het feit dat ik mij nog moest ontzien heb ik op minder dan een uur mijn 10 kilometer kunnen afhaspelen. Vertrouwen tanken noemen ze zoiets.
Vrijdag na het werk ben ik dan maar eventjes gaan los fietsen. Twee bidons met sportdrank waren geen overbodige luxe, met een temperatuur rond de 26-27 graden. En zoals de Goeroe mij had aangeraden, in een hoog tempo ronddraaien. Het lukt mij nu toch al hoe langer hoe beter, ook al blijf ik het zeer onnatuurlijk vinden. De feiten geven hem echter gelijk, het scheelt 'em toch enkele minuten op een toertje van 50 kilometer. Of ik lever gewoonweg zwaardere inspanningen, dat kan natuurlijk ook altijd.
Zaterdag was het te warm om gezond te sporten en zondag zou het nog warmer worden. Zaterdag dus niets gedaan en de geplande fietstocht van zondag heb ik dan maar aan mij voorbij laten gaan. In de plaats daarvan ben ik 's morgens dan maar gaan zwemmen. Ik had mij voorgenomen om 3 kwartier, een uurtje te gaan zwemmen. Zo'n 2.000 meter baantjes trekken (5 keer 400 zodat ik kon vergelijken met een vorige keer) leek mij wel een ideale vervanger van het fietstochtje.
Dom idee.
Blijkbaar is zondag hét uitgelezen moment om met vrienden en familie aan de kant van een zwembad te gaan hangen en niets te doen. Door de week zijn er nog twee baantjes afgescheiden waar ge ongehinderd heen en weer kunt zwemmen. Allez ja, als ge snel genoeg zwemt tenminste. Wat bij mij niet echt het geval is. Om de zoveel tijd moet ik mij wel voorbij laten zwemmen door zo een of andere patser. Maar dat kan ik nog wel net verdragen, die mensen zwémmen dus wel.
Maar zondag zo rond kwart voor 11 zat dat zwembad dus ongeveer vol. Het is te zeggen, de randen van het zwembad, het zwembad zelf niet zozeer. Ja, en probeert dan dus maar eens baantjes te trekken. Dan moogt ge trekken en duwen om toch maar aan de kant te geraken om u terug af te zetten en krijgt ge blikken van mensen in de aard van "Waarom zwemt die kerel? En waarom stelt die zich zo aan door crawl te zwemmen?"
*Dit lijkt er trouwens zeer hard op, maar is toch niet het zwembad in Vilvoorde op een zondag. In Vilvoorde is er namelijk geen golfslagbad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten