dinsdag 9 april 2013

Fietsen die mannen haten - deel 4*

Vorig jaar heb ik jullie al uitvoerig bericht over de lotgevallen die ik met mijn fiets wrak heb voorgehad. Ik had toen de ijdele hoop dat ik wel van al die miserie af zou zijn. Ik was dus mis.

Alweer.

Wat ik ooit verkeerd heb gedaan om zo'n pech te hebben met mijn fietsen, ik weet het niet, maar het moet wel iets verschrikkelijk geweest zijn. En ik doe nochtans zo mijn best om mijn fietsen te vriend te houden. Gisteren bijvoorbeeld heb ik de ketting van mijn roestbui op wielen gekuist en gesmeerd en mijn banden terug onder voldoende spanning gezet. Het kreng een beetje verwennen als het ware. Mocht ook wel na zo'n verschrikkelijke winter met veel zout op het fietspad en die koude en zo.

En 's morgens stond em daar dan blinkend op mij te wachten. Allez ja, blinkend... Nu ook niet overdrijven he Tristan. Maar kom, het was een plezier om er mee te rijden. Allez ja, plezier. Het was geen martelgang meer zoals anders het geval altijd is, laat ik het zo zeggen.

Naar het station gefietst, fiets gestald en de trein pakken om te gaan werken. En na het werken met de trein terug en mijn fiets losmaken om terug naar huis te fietsen. Slot los en ik wil hem uit het rek trekken. Maar hij blokkeert. Néé he man, néé. Zegt dat het niet waar is hé. Niet opnieuw he! Ik bekeek mijn fiets snel langs alle kanten en zag dat er gelukkig geen andere onverlaat zijn slot rond mijn fiets had gelegd. Waarom kreeg ik mijn fiets dan zo moeilijk uit het rek getrokken?

WHAT THE HELL!?
Kijk, ik weet dat ik ondertussen compleet ongeloofwaardig begin te worden met mijn verhalen over al mijn problemen met mijne fiets, maar ik kan daar dus echt niets aan doen. Allez nu, hoe zou ik in godsnaam dit kunnen verzinnen? Ik geef het toe, ik heb een redelijk levendige verbeelding, maar dit is er zelfs naar mijn normen los over. Hoe kàn zo iets in godsnaam eigenlijk gebeuren? Een half uurtje zon en mijn banden warmen zo hard op dat ze spontaan uitzetten? Loopt er hier in Vilvoorde misschien iemand rond die stiekem banden op pompt maar zichzelf niet kan inhouden eens hij begonnen is? "Als we vertrokken zijn, dan zijn we weg." Zo iets?

Gevolg van dit alles? Ik heb mijne binnenband moeten aflaten zodat ik mijn wiel toch kon laten ronddraaien zonder dat ik het risico liep dat mijn binnenband zou openscheuren. Maar daardoor stond mijn band natuurlijk zo plat dat ik er niet meer mee kon fietsen en ik dus gezellig 3 kilometer naar huis heb mogen wandelen. Al een sjans dat het juist tussen twee regenbuien in was, of ne mens zou er nog slecht gezind van raken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten