Na de euforie van mijn eerste triatlon is het nu tijd voor een korte analyse. Wat is er goed gegaan en wat kon er beter? De onwetende toeschouwer zou het simpel kunnen opsplitsen. Er zijn drie onderdelen - hence the name - en dus gaat Tristan elk van deze drie punten bespreken. Mis! In een triatlon zijn er namelijk 5 onderdelen. Deze twee andere - al te makkelijk - vergeten onderdelen zijn namelijk de wissels. Zwemmen naar fietsen en fietsen naar lopen. Ze staan volledig los van de rest en toch ze hebben een invloed op het uiteindelijke resultaat. Maar er zijn dus wel degelijk 5 onderdelen.
Zwemmen
Lijkt mij logisch om hier mee te beginnen vermits het als eerste komt. Schoonheidsprijzen voor het aantrekken van een wetsuit ga ik alleszins niet winnen in deze categorie. En ik ga ook eens moeten zien hoe dat systeem van multisport op mijn horloge werkt. Want nu heb ik dus niets geregistreerd van mijn zwemmen. Spijtig, want nu weet ik dus ook niet hoe recht/krom ik gezwommen heb. Maar tot daar het niet-zwemmen gedeelte.
Het zwemmen zelf dan. Het water was veel te warm naar mijn goesting. En met mijn wetsuit aan voelde het nog warmer aan. Maarja, zonder was niet echt een optie, want dan zou ik gigantisch veel tijd verloren hebben en veel meer moeite moeten doen om te zwemmen. Plus ik voelde mij niet zo goed in mijn vel, de eerste ronde. "Koud" in het water gaan, ik had eerst een ronde nodig om opgewarmd te raken en om het water goed te "voelen". Plus ik heb wel redelijk op mijn gemakske gezwommen moet ik toegeven. De laatste rechte lijn had ik wel alles uit de kas gehaald, maar de overige 1.400 meter waren rustig aan. Ik wilde mezelf dan ook niet opblazen natuurlijk.
Zwemmen naar fietsen
Hier was ik niet zo kapot van. Dat pak ging vlot van mijn schouders, daar niet van, maar ik had moeten blijven rechtstaan en mezelf eruit stampen, in plaats van op mijn gat te gaan zitten en het zo uit te trekken. Ook moet ik de volgende keer zien dat ik mijn "enkelboei" ook wel degelijk op mijn enkel vastzet en niet op mijn kuit. Ok, het uitdoen van het pak ging wel heel gemakkelijk en werd er niet door gehinderd, maar tijdens het fietsen hinderde het mij wel omdat het zo los hing te fladderen rond mijn enkel.
En het meeste ga ik moeten kijken naar het in de schoenen stappen. Ik had ze nu op mijn pedalen al vastgeklikt - zoals de "echten" - maar ik bleef er eerst mee achter een andere fiets haken en het was ook een gesukkel om ze al rijdende aan te krijgen. Om dan nog maar te zwijgen van mijn rugnummer dat ik nog van mijn stuur moest afkrijgen en dan rond mijn buik vastklikken, terwijl ik al in het zadel zat en in mijn schoenen. Oeps, vergeten!
Fietsen
Hier kan ik niet veel slechts over zeggen. Hier reed ik op mijn maximum, en soms er zelfs een beetje over. Grappig om te zien dat de Verantwoordelijke hier maar 10 seconden sneller reed dan mij. Maar daar waren we ook al achter gekomen bij ons trainingsritje, dat we aan elkaar gewaagd waren. Het enige spijtige hier was wel dat ik nog genoeg overschot in mijn tank had, maar dat de motor gewoon te klein was, ik had gewoonweg niet meer kracht in mijn benen. Meer kilometertjes malen is de enige oplossing hier vrees ik.
Fietsen naar lopen
Nog zo een ramp. Met schoen en al uitgeklikt, met als gevolg dat ik naar mijn loopschoenen moest stappen alsof ik in mijn broek had gekakt. Dan mijn kousen nog aandoen, mijn veters nog binden... tijdverlies te over. Zonder sokken lopen weet ik niet of ik dat ga kunnen. Ik vrees dat ik nogal blaargevoelig ben. Maar de veters binden, daar is ondertussen al een oplossing voor gevonden onder de vorm van elastische veters. Die had ik zondag niet aangedaan om dat ik dat nog niet getraind had, maar de volgende keer ben ik dat hopelijk al gewoon.
Lopen
Hier heb ik me bewust ingehouden gedurende de eerste 3 rondes. Omdat ik van mijn eerste bricktraining en try-atlon wist dat deze overgang een serieuze aanslag op mijn kuiten kon vormen, met krampen tot gevolg. Dat blijkt ook uit de tijden van de tegenstanders moet ik zeggen. De persoon die juist voor mij eindigde (2h35'55" vs 2h36'41") deed er namelijk 10 minuten lànger over dan mij. 10 minuten! Maarja, hij was 5 minuten sneller dan mij uit het water en 6 minuten eerder van de fiets. Wat dus zijn minuut voorsprong verklaart.
Samenvatting
Ok, ik ben zeer tevreden van mijn eerste triatlon en mijn tijd. Zeker als ge weet dat ik mij voorop had gesteld om als laatste te eindigen tegen een tijd van 3,5h. De dag zelf had ik die tijd al bijgesteld naar 3h, en 2h36 was beter dan ik ooit kon hopen. Eigenlijk had ik mij gewoonweg schromelijk onderschat. Maar toch heb ik het gevoel dat er méér inzat. 2h30 is volgens mij zeker een haalbare kaart, enkel en alleen al door mijn transities te verbeteren kan ik er al een minuutje of anderhalf afschaven, iets sneller zwemmen, een beetje meer geluk met het weer en sneller durven door te lopen, en het zou al in orde moeten zijn.
Zwemmen
Lijkt mij logisch om hier mee te beginnen vermits het als eerste komt. Schoonheidsprijzen voor het aantrekken van een wetsuit ga ik alleszins niet winnen in deze categorie. En ik ga ook eens moeten zien hoe dat systeem van multisport op mijn horloge werkt. Want nu heb ik dus niets geregistreerd van mijn zwemmen. Spijtig, want nu weet ik dus ook niet hoe recht/krom ik gezwommen heb. Maar tot daar het niet-zwemmen gedeelte.
Het zwemmen zelf dan. Het water was veel te warm naar mijn goesting. En met mijn wetsuit aan voelde het nog warmer aan. Maarja, zonder was niet echt een optie, want dan zou ik gigantisch veel tijd verloren hebben en veel meer moeite moeten doen om te zwemmen. Plus ik voelde mij niet zo goed in mijn vel, de eerste ronde. "Koud" in het water gaan, ik had eerst een ronde nodig om opgewarmd te raken en om het water goed te "voelen". Plus ik heb wel redelijk op mijn gemakske gezwommen moet ik toegeven. De laatste rechte lijn had ik wel alles uit de kas gehaald, maar de overige 1.400 meter waren rustig aan. Ik wilde mezelf dan ook niet opblazen natuurlijk.
Zwemmen naar fietsen
Hier was ik niet zo kapot van. Dat pak ging vlot van mijn schouders, daar niet van, maar ik had moeten blijven rechtstaan en mezelf eruit stampen, in plaats van op mijn gat te gaan zitten en het zo uit te trekken. Ook moet ik de volgende keer zien dat ik mijn "enkelboei" ook wel degelijk op mijn enkel vastzet en niet op mijn kuit. Ok, het uitdoen van het pak ging wel heel gemakkelijk en werd er niet door gehinderd, maar tijdens het fietsen hinderde het mij wel omdat het zo los hing te fladderen rond mijn enkel.
En het meeste ga ik moeten kijken naar het in de schoenen stappen. Ik had ze nu op mijn pedalen al vastgeklikt - zoals de "echten" - maar ik bleef er eerst mee achter een andere fiets haken en het was ook een gesukkel om ze al rijdende aan te krijgen. Om dan nog maar te zwijgen van mijn rugnummer dat ik nog van mijn stuur moest afkrijgen en dan rond mijn buik vastklikken, terwijl ik al in het zadel zat en in mijn schoenen. Oeps, vergeten!
Fietsen
Hier kan ik niet veel slechts over zeggen. Hier reed ik op mijn maximum, en soms er zelfs een beetje over. Grappig om te zien dat de Verantwoordelijke hier maar 10 seconden sneller reed dan mij. Maar daar waren we ook al achter gekomen bij ons trainingsritje, dat we aan elkaar gewaagd waren. Het enige spijtige hier was wel dat ik nog genoeg overschot in mijn tank had, maar dat de motor gewoon te klein was, ik had gewoonweg niet meer kracht in mijn benen. Meer kilometertjes malen is de enige oplossing hier vrees ik.
Fietsen naar lopen
Nog zo een ramp. Met schoen en al uitgeklikt, met als gevolg dat ik naar mijn loopschoenen moest stappen alsof ik in mijn broek had gekakt. Dan mijn kousen nog aandoen, mijn veters nog binden... tijdverlies te over. Zonder sokken lopen weet ik niet of ik dat ga kunnen. Ik vrees dat ik nogal blaargevoelig ben. Maar de veters binden, daar is ondertussen al een oplossing voor gevonden onder de vorm van elastische veters. Die had ik zondag niet aangedaan om dat ik dat nog niet getraind had, maar de volgende keer ben ik dat hopelijk al gewoon.
Lopen
Hier heb ik me bewust ingehouden gedurende de eerste 3 rondes. Omdat ik van mijn eerste bricktraining en try-atlon wist dat deze overgang een serieuze aanslag op mijn kuiten kon vormen, met krampen tot gevolg. Dat blijkt ook uit de tijden van de tegenstanders moet ik zeggen. De persoon die juist voor mij eindigde (2h35'55" vs 2h36'41") deed er namelijk 10 minuten lànger over dan mij. 10 minuten! Maarja, hij was 5 minuten sneller dan mij uit het water en 6 minuten eerder van de fiets. Wat dus zijn minuut voorsprong verklaart.
Samenvatting
Ok, ik ben zeer tevreden van mijn eerste triatlon en mijn tijd. Zeker als ge weet dat ik mij voorop had gesteld om als laatste te eindigen tegen een tijd van 3,5h. De dag zelf had ik die tijd al bijgesteld naar 3h, en 2h36 was beter dan ik ooit kon hopen. Eigenlijk had ik mij gewoonweg schromelijk onderschat. Maar toch heb ik het gevoel dat er méér inzat. 2h30 is volgens mij zeker een haalbare kaart, enkel en alleen al door mijn transities te verbeteren kan ik er al een minuutje of anderhalf afschaven, iets sneller zwemmen, een beetje meer geluk met het weer en sneller durven door te lopen, en het zou al in orde moeten zijn.
 |
| *Maar dat zal dus pas voor de volgende keer zijn. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten