Woensdag was het de laatste keer zwemmen in open water alvorens onze triatlon van nu zondag. En we zullen het eens speciaal maken voor deze laatste keer, moet Mia gedacht hebben. En dus kwam er een Australian Exit aan te pas.
Een Australian Exit is het volgende: ge zwemt vanaf een boei tot aan kegeltjes die op het strand staan. Dan loopt ge uit het water tussen twee kegeltjes, over het strand, achter een volgende kegeltje door, tussen nog 2 andere kegeltjes terug het water in lopen en dan duikt ge in het water en zet ge uw zwempartij verder richting de volgende boei.
Tot daar de theorie.
De praktijk dan. Zwemmen tot dezelfde hoogte als de kegeltjes. Rechtop komen, proberen te stappen. Het water is nog veel te diep, dus nog wat zwemmen. Nog eens proberen. Nu lukt het wel. Door het water "lopen" richting strand - waar is Mozes als ge hem nodig hebt? - op het strand lopen, achter het kegeltje door, terug het water in. Al springend verder het water inlopen en er dan induiken om het zwemmen verder te zetten.
Twee kleine details nog met dit laatste.
Het water was nog altijd redelijk ondiep. Ik ben daar dus goed op mijn bakkes gegaan toen ik er indook. Vlam op mijn borstkas dus. Alle lucht uit mijn longen geperst, onmiddellijk boven komen en dus lucht happen, nog eens lucht happen, weer eens lucht happen, ondertussen uw leven aan uw ogen voorbij zien flitsen. "Was het dàt maar" denken nadat de film is afgespeeld, nog verder adem happen en dan eindelijk na een minuutje of vier, vijf terug op adem gekomen en een beetje bekomen van de slag.
De keer erop zouden ze mij niet liggen hebben. Lopen, lopen, lopen... en nog wat lopen, dat water in. Ok, nu komt het bijna tot aan mijn kin, hier zal ik wel kunnen zwemmen zekers? Probleem echter: door dat lopen is mijn hartslag de lucht ingeschóten. Met als gevolg dat ik alle twee slagen naar adem moest komen happen en ik mijn ritme vollédig kwijt was. Het is dus wel een goeie oefening denk ik dan.
Wat ik dan óók denk is: in Mechelen, half september is het dus ook met Australian Exit. Dat gaat nog wat geven...
Om dan na de zwemtraining, op order van Mia, in de cava en de versnaperingen te vliegen. De meest gehoorde reactie: "Ik had mij voorgenomen om deze week gene alcohol meer te drinken, maja, als onze trainer zegt dat we dat moeten, dan doen we dat he."
Probeer daar maar eens een speld tussen te krijgen.
 |
| *Al een geluk dat we geen Australian Exit bij het fietsen hebben... |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten