De dood of de gladiolen*

"En, zijt ge er klaar voor?"

Deze vraag heb ik de afgelopen week meer dan eens gehoord. En mijn antwoord hierop is even eerlijk als dom: ik weet het niet. En serieus, ik meen dit echt. Ik heb er echt geen flauw idee van of het mij gaat lukken. Allez ja, ik zorg er zelf wel voor dat het mij zal lukken - desnoods puur op slecht karakter, cf. onze fietstochtjes van enkele jaren geleden - maar in welke staat ik over de streep ga komen... ik heb er het raden naar.

Er spelen namelijk enkele praktische problemen mee om mijn kansen goed in te schatten:

1. ik heb tot nog toe nog altijd geen 1.500 meter aan een stuk gezwommen. Wel in stukken van 6 x 250 meter of in het zwembad waarschijnlijk ook al onder de vorm van 60 baantjes van 25 meter. Allez ja, ik denk dat tenminste. Want in het zwembad heb ik het geheugen van een goudvis en weet ik nooit of ik nu aan mijn eerste baantje bezig ben of het juist heb afgelegd.
2. ik heb nog niet gezwommen in water waarvan ik de bodem niet kan zien. Ik weet niet wat dat gaat geven. Mijn ODSzusje Lies vond er alleszins niets fijn aan, zo zwemmen zonder de bodem te zien. Maar ze zet koppig door en zal er ook bij zijn, in Vilvoorde. Zo hoort dat!
3. 40 kilometer fietsen is een stukje taart, net als die 10 kilometer lopen. Die twee achter elkaar...? Geen idee wat dit gaat geven. 10 kilometer fietsen en 2 kilometer lopen was alleszins geen probleem, maar 40 kilometer fietsen en er dan nog ineens 10 aan vastplakken?

Maar kom, er spelen natuurlijk ook wel een paar zaken in mijn voordeel:

1. ik ben gewoon een beest.
2. ik heb er lang genoeg voor getraind. Ge moet ook niet eerst een volledige marathon gelopen hebben in training alvorens ge hem ook effectief op wedstrijd kunt uitlopen. Allez dat denk ik toch.
3. tijdens die trainingen heb ik goede omkadering gekregen. Zowel van Mia en Didier als van Jan. En natuurlijk de overige Start-to'ers en mijn twee ODSzusjes niet vergeten. Want in groep trainen is toch eens zo plezant.
4. ik weet nu al dat ik gewoonweg de beste/grootste supporterskliek ga hebben. Ik ga supporteren voor alle Start to'ers en mijn ODSzusjes die gaan meedoen aan de 1/8ste, het lijkt mij dan ook niet meer dan logisch dat zij mij ook allemaal zullen aanmoedigen tijdens mijn kwart. Quid pro quo, nietwaar? Kom, kom, morele chantage is zo'n vies woord.

*Er is blijkbaar wat discussie over wie deze uitdrukking als eerste heeft gebruikt.