Na een voor sommigen zware avond en korte nacht was het tijd voor het ontbijt. De broer en schoonbroer in spé hadden de lokale bakker geplunderd en kwamen geladen als ezels terug. Ze waren ondertussen ook nog extra bier gaan halen - niet voor bij het ontbijt, voor alle duidelijkheid - en dus kon iedereen rustig ontbijten en verder ontwaken. Onder een beginnend zonnetje en vergezeld van een walm van bierscheetjes. Echt tof mannen!
Alvast een zeer zonnig begin van de dag en dus goede vooruitzichten voor de rest van de dag. Stonden nog op het menu: voormiddag een gps-spel, namiddag kajakken, om dan af te sluiten met een BBQ en de match Spanje tegen Frankrijk. Opnieuw zullen we maar niet in detail gaan voor de rest van de avond om bepaalde mensen tegen zichzelf te beschermen.
Het gpsspel is als volgt uit te leggen: 17 volwassen mannen gaan verkleed politie en boef spelen. Inderdaad, daarvoor moeten we allemaal zo oud zijn geworden. Boys will be boys. Het organiserend comité vergezelde de vrijgezel en de overige 12 moesten zich maar verdelen in drie groepjes. En dan kon het spel beginnen! Twee uur aan een stuk door Durbuy City lopen in onze knaloranje pakjes met een gps en een kaartje in de hand en zien dat we ondertussen niet "doodgeschoten" zouden worden.
Twee probleempjes echter: Durbuy is echt piepklein. Zo klein zelfs dat ze zichzelf ook wel de kleinste stad ter wereld noemen. Kijk, zo'n boude uitspraken moogt ge dus nooit doen bij mij he. Mensen die mij een beetje kennen weten dat ondertussen al. Of hebben het tot hun eigen scha en schande al geleerd. Zware beweringen zoek ik op om te kijken of ze wel correct zijn en onthoud ik. En daarnaast is er nog een heel arsenaal aan Nutteloze Weetjes die ik zo los uit mijn mouw kan schudden. Zo weet ik bijvoorbeeld ook dat Durbuy niet de kleinste stad ter wereld kan zijn, simpelweg omdat Mesen al de kleinste stad van België is! Jokkebrokken! En nog niet zo'n klein beetje: Durbuy is 156,61 km², Mesen is er 3,58. Ofwel 43 keren groter! Voor zij die het ooit gezien zouden hebben: de burgemeester van Mesen is zelfs op Man bijt hond gekomen om te bewijzen dat hij alle 1.000 inwoners van zijn stad persoonlijk kende, met naam en toenaam.
Tweede probleempje waren die afzichtelijke truitjes. Oranje dus. En het probleem met oranje is, het is zo... oranje. Licht oranje bestaat volgens mij niet. Het is altijd daar - bam - recht in uw gezicht, oranje. Schreeuwend om aandacht. Niet ideaal dus, als ge u moet verstoppen voor 3 groepjes achtervolgers en ondertussen ook nog opdrachten moet zien uit te voeren.
Samengevat: na vijf minuten waren we de eerste keer al "doodgeschoten". Maar dat had ook wel te maken met het valsspelen van de politie, ook al ontkenden ze dit in alle toonaarden.
Ok, ronde twee, tijd om wat tactischer te werk te gaan.Tactischer zoals in harder lopen, bij voorkeur bergop. En als het even kan kruipen we nog over de prikkeldraad, gaan we verder door een wei, vernielen we een halve akker met jonge maïsplantjes om dan terug over de prikkeldraad te kruipen. Bij deze laatste prikkeldraad moet de toekomstige schoonbroer natuurlijk ook nog eventjes met zijn gloednieuwe broek in de prikkeldraad blijven hangen, gelukkig zonder al te veel erg. Om dan tot de vaststelling te komen dat we 100 meter waren omgelopen en eigenlijk ook gewoon langs straat hadden kunnen wandelen. Grote kinderen, ik zei het toch al?
Maar opnieuw, het spel werkte tegen ons, een te klein dorpje met te weinig uitwijkroutes en we waren er weer aan voor de moeite. Dat en het feit dat de vrijgezel het blijkbaar nodig vond om de schermbeveiliging op te zetten. Niet ideaal als ge met een gps/gsm met touchscreen werkt en op het scherm moet duwen om kogels af te vuren. En hij maar rammen op dat schermpje en ondertussen roepen: "Allez man, dat werkt niet ofwa?!"Dus dankzij hem waren we opnieuw dood. Hij zal dit laatste volledig ontkennen, maar toch is het zo. Ik heb voldoende getuigen.
Alvorens de volgende activiteit aan te vatten, toch nog snel eventjes terug naar ons huisje om wat te eten. Croque Monsieurs à volonté, voorzien van de nodige majonaise en/of ketchup. En voorde mietjes onder ons de ondervoorzitter waren er boterhammen met confituur. Nog snel omkleden en dan naar de bus en de kajakken.
Opnieuw, boys will be boys. Nog maar goed en wel in het water of ik was al kletsnat gemaakt door een of andere onverlaat. De vrijgezel ook, maar dat had hij te danken aan zijn eigen onkunde. Hij zat alleen in een kajak, zonder ook maar iemand in de buurt en nog sloeg hij om. Kijk, dan verdiént ge gewoonweg een nat pak, dat ik het u zeg! De verantwoordelijke internationale betrekkingen met de achtergestelde gebieden in Oost- en West-Vlaanderen en ik zaten in hetzelfde schuitje rustig te kajakken. Maar blijkbaar nog niet rustig genoeg want opeens lagen we mijlen voor op de rest. Dan ons gewoon laten afdrijven en verder wat liggen dobberen, wachtend op de rest. Maar die kwamen dus niet. Dus maar van de tijd die we hadden gebruik gemaakt om belangrijke bestuurszaken te bespreken en ons maar verder laten afdrijven.
Blijkbaar vond de rest van de groep het hoogst noodzakelijk om de Slag bij Trafalgar nog eens lichtjes over te doen. Boten die gekaapt en gezonken werden, vijandige troepen die over boord werden gegooid, boten die water maakten, kielhalen van tegenstanders... niets was hen te gek. En ondertussen dreven de verantwoordelijke en ikzelf rustig door naar de aankomst, niet wetende welk een gruwelijke taferelen er zich achter ons afspeelden.
Na daar een kwartier geschilderd te hebben besloten we naar het huisje terug te gaan en alvast de barbecue aan te steken. Terwijl de overige waterratten een voor een binnengedruppeld kwamen stonden de kooltjes al lustig te gloeien. Nog wat voetbaltennissen en napraten aan tafel en we konden beginnen te barbecue'en.
Ik dacht dus dat het een mannenweekend zou zijn. Ik vergiste mij blijkbaar. Op zijn minst driemannen janetten deden moeilijk over het rooster van de bbq. Ok, dat zag er een beetje zwart uit, maar als dat twee minuten boven een vuur van een paar honderd graden heeft gehangen is dat echt wel kiemvrij hoor, bende mietjes. En zo bakken in een aluminium bakje gaat dus voor geen meter, dat kookt het vlees eerder en houdt de warmte ongelofelijk tegen. Met als gevolg dat we er al een halve zak houtskool hadden doorgejaagd en nog maar juist onze aperitiefhapjes ophadden.
Bon, de rest van de zak op het vuur gooien en weg met die bakjes. Nu konden we tenminste bakken! En bakken moesten we. 150 stuks vlees hadden we namelijk... Volgens mij had het broertje grote honger toen hij het vlees ging halen. Grote dorst ook wel denk ik, maar dat hadden wij ook wel dus dat was niet zo'n groot probleem. En na het eten werd de televisie buitengezet en aangesloten en we konden de match Frankrijk - Spanje volgen.
Na de match hadden de heren nog de behoefte om op bezoek te gaan bij de twee negerinnen die het café naast het verhuurkantoor van het gpsspel uitbaatten. Vermits niemand nog mocht rijden, moest het te voet gebeuren, zo'n kilometer of 5-6 schat ik. Ondertussen bleef ik met de broer, de schoonbroer en de verantwoordelijke thuis om wat te pokeren. Een hele tijd later kwamen de heren terug thuis aan. Het café was dicht! Moehahaha! Zijn die mannen gigantisch ver moeten wandelen om dan tot de vaststelling te komen dat er niets meer te beleven viel. Juist tegoei.
Dan zijn de heren maar doorgegaan naar "La Cave". Sommigen onder ons wilden de barak in kwestie te veel eer aandoen door het L.A. Cave (op zijn Engels) te noemen, maar het was dus echt wel gewoon een grot. En ik ben heus niet de enige die er zo over dacht, gezien de 2,4 op 10 die de keet hier krijgt. Toen ze het daar ook beu waren, keerden ze terug huiswaarts, om dan de frigo te gaan plunderen en alle vleesresten van de barbecue op te eten en nog wat na te kaarten.
Waarna dan *censuur*lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Vivamus libero leo, pellentesque ornare, adipiscing vitae, rhoncus commodo, nulla. Fusce quis ipsum. Nulla neque massa, feugiat sed, commodo in, adipiscing ut, est. In fermentum mattis ligula. Nulla ipsum. Vestibulum condimentum condimentum augue. Nunc purus risus, volutpat sagittis, lobortis at, dignissim sed, sapien. Fusce porttitor iaculis ante. Curabitur eu arcu. Morbi quam purus, tempor eget, ullamcorper feugiat, commodo ullamcorper, neque.
En ja ik weet dat ge deze zinnen toch kunt lezen ook al staan ze in het donker :P
En na dat alles zijn we dan maar dodokes gaan doen.
*Over dag 3 kan ik zeer kort zijn: opstaan, ontbijten, alles inladen en terug naar huis rijden - met de auto deze keer. En dan nog even de ouders van onze sportief directeur gaan ambeteren in afwachting tot zijn broer zou arriveren met mijn fiets. Om dan thuis het BK wielrennen te volgen, op 70 kilometer van de meet in slaap te vallen van de zware inspanningen en 500m voor het einde wakker te worden en Boonen alsnog te zien winnen. Mooie afsluiter van het weekend.
Alvast een zeer zonnig begin van de dag en dus goede vooruitzichten voor de rest van de dag. Stonden nog op het menu: voormiddag een gps-spel, namiddag kajakken, om dan af te sluiten met een BBQ en de match Spanje tegen Frankrijk. Opnieuw zullen we maar niet in detail gaan voor de rest van de avond om bepaalde mensen tegen zichzelf te beschermen.
Het gpsspel is als volgt uit te leggen: 17 volwassen mannen gaan verkleed politie en boef spelen. Inderdaad, daarvoor moeten we allemaal zo oud zijn geworden. Boys will be boys. Het organiserend comité vergezelde de vrijgezel en de overige 12 moesten zich maar verdelen in drie groepjes. En dan kon het spel beginnen! Twee uur aan een stuk door Durbuy City lopen in onze knaloranje pakjes met een gps en een kaartje in de hand en zien dat we ondertussen niet "doodgeschoten" zouden worden.
Twee probleempjes echter: Durbuy is echt piepklein. Zo klein zelfs dat ze zichzelf ook wel de kleinste stad ter wereld noemen. Kijk, zo'n boude uitspraken moogt ge dus nooit doen bij mij he. Mensen die mij een beetje kennen weten dat ondertussen al. Of hebben het tot hun eigen scha en schande al geleerd. Zware beweringen zoek ik op om te kijken of ze wel correct zijn en onthoud ik. En daarnaast is er nog een heel arsenaal aan Nutteloze Weetjes die ik zo los uit mijn mouw kan schudden. Zo weet ik bijvoorbeeld ook dat Durbuy niet de kleinste stad ter wereld kan zijn, simpelweg omdat Mesen al de kleinste stad van België is! Jokkebrokken! En nog niet zo'n klein beetje: Durbuy is 156,61 km², Mesen is er 3,58. Ofwel 43 keren groter! Voor zij die het ooit gezien zouden hebben: de burgemeester van Mesen is zelfs op Man bijt hond gekomen om te bewijzen dat hij alle 1.000 inwoners van zijn stad persoonlijk kende, met naam en toenaam.
Tweede probleempje waren die afzichtelijke truitjes. Oranje dus. En het probleem met oranje is, het is zo... oranje. Licht oranje bestaat volgens mij niet. Het is altijd daar - bam - recht in uw gezicht, oranje. Schreeuwend om aandacht. Niet ideaal dus, als ge u moet verstoppen voor 3 groepjes achtervolgers en ondertussen ook nog opdrachten moet zien uit te voeren.
Samengevat: na vijf minuten waren we de eerste keer al "doodgeschoten". Maar dat had ook wel te maken met het valsspelen van de politie, ook al ontkenden ze dit in alle toonaarden.
Ok, ronde twee, tijd om wat tactischer te werk te gaan.Tactischer zoals in harder lopen, bij voorkeur bergop. En als het even kan kruipen we nog over de prikkeldraad, gaan we verder door een wei, vernielen we een halve akker met jonge maïsplantjes om dan terug over de prikkeldraad te kruipen. Bij deze laatste prikkeldraad moet de toekomstige schoonbroer natuurlijk ook nog eventjes met zijn gloednieuwe broek in de prikkeldraad blijven hangen, gelukkig zonder al te veel erg. Om dan tot de vaststelling te komen dat we 100 meter waren omgelopen en eigenlijk ook gewoon langs straat hadden kunnen wandelen. Grote kinderen, ik zei het toch al?
Maar opnieuw, het spel werkte tegen ons, een te klein dorpje met te weinig uitwijkroutes en we waren er weer aan voor de moeite. Dat en het feit dat de vrijgezel het blijkbaar nodig vond om de schermbeveiliging op te zetten. Niet ideaal als ge met een gps/gsm met touchscreen werkt en op het scherm moet duwen om kogels af te vuren. En hij maar rammen op dat schermpje en ondertussen roepen: "Allez man, dat werkt niet ofwa?!"Dus dankzij hem waren we opnieuw dood. Hij zal dit laatste volledig ontkennen, maar toch is het zo. Ik heb voldoende getuigen.
Alvorens de volgende activiteit aan te vatten, toch nog snel eventjes terug naar ons huisje om wat te eten. Croque Monsieurs à volonté, voorzien van de nodige majonaise en/of ketchup. En voor
Opnieuw, boys will be boys. Nog maar goed en wel in het water of ik was al kletsnat gemaakt door een of andere onverlaat. De vrijgezel ook, maar dat had hij te danken aan zijn eigen onkunde. Hij zat alleen in een kajak, zonder ook maar iemand in de buurt en nog sloeg hij om. Kijk, dan verdiént ge gewoonweg een nat pak, dat ik het u zeg! De verantwoordelijke internationale betrekkingen met de achtergestelde gebieden in Oost- en West-Vlaanderen en ik zaten in hetzelfde schuitje rustig te kajakken. Maar blijkbaar nog niet rustig genoeg want opeens lagen we mijlen voor op de rest. Dan ons gewoon laten afdrijven en verder wat liggen dobberen, wachtend op de rest. Maar die kwamen dus niet. Dus maar van de tijd die we hadden gebruik gemaakt om belangrijke bestuurszaken te bespreken en ons maar verder laten afdrijven.
Blijkbaar vond de rest van de groep het hoogst noodzakelijk om de Slag bij Trafalgar nog eens lichtjes over te doen. Boten die gekaapt en gezonken werden, vijandige troepen die over boord werden gegooid, boten die water maakten, kielhalen van tegenstanders... niets was hen te gek. En ondertussen dreven de verantwoordelijke en ikzelf rustig door naar de aankomst, niet wetende welk een gruwelijke taferelen er zich achter ons afspeelden.
Na daar een kwartier geschilderd te hebben besloten we naar het huisje terug te gaan en alvast de barbecue aan te steken. Terwijl de overige waterratten een voor een binnengedruppeld kwamen stonden de kooltjes al lustig te gloeien. Nog wat voetbaltennissen en napraten aan tafel en we konden beginnen te barbecue'en.
Ik dacht dus dat het een mannenweekend zou zijn. Ik vergiste mij blijkbaar. Op zijn minst drie
Bon, de rest van de zak op het vuur gooien en weg met die bakjes. Nu konden we tenminste bakken! En bakken moesten we. 150 stuks vlees hadden we namelijk... Volgens mij had het broertje grote honger toen hij het vlees ging halen. Grote dorst ook wel denk ik, maar dat hadden wij ook wel dus dat was niet zo'n groot probleem. En na het eten werd de televisie buitengezet en aangesloten en we konden de match Frankrijk - Spanje volgen.
Na de match hadden de heren nog de behoefte om op bezoek te gaan bij de twee negerinnen die het café naast het verhuurkantoor van het gpsspel uitbaatten. Vermits niemand nog mocht rijden, moest het te voet gebeuren, zo'n kilometer of 5-6 schat ik. Ondertussen bleef ik met de broer, de schoonbroer en de verantwoordelijke thuis om wat te pokeren. Een hele tijd later kwamen de heren terug thuis aan. Het café was dicht! Moehahaha! Zijn die mannen gigantisch ver moeten wandelen om dan tot de vaststelling te komen dat er niets meer te beleven viel. Juist tegoei.
Dan zijn de heren maar doorgegaan naar "La Cave". Sommigen onder ons wilden de barak in kwestie te veel eer aandoen door het L.A. Cave (op zijn Engels) te noemen, maar het was dus echt wel gewoon een grot. En ik ben heus niet de enige die er zo over dacht, gezien de 2,4 op 10 die de keet hier krijgt. Toen ze het daar ook beu waren, keerden ze terug huiswaarts, om dan de frigo te gaan plunderen en alle vleesresten van de barbecue op te eten en nog wat na te kaarten.
Waarna dan *censuur*lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Vivamus libero leo, pellentesque ornare, adipiscing vitae, rhoncus commodo, nulla. Fusce quis ipsum. Nulla neque massa, feugiat sed, commodo in, adipiscing ut, est. In fermentum mattis ligula. Nulla ipsum. Vestibulum condimentum condimentum augue. Nunc purus risus, volutpat sagittis, lobortis at, dignissim sed, sapien. Fusce porttitor iaculis ante. Curabitur eu arcu. Morbi quam purus, tempor eget, ullamcorper feugiat, commodo ullamcorper, neque.
En ja ik weet dat ge deze zinnen toch kunt lezen ook al staan ze in het donker :P
En na dat alles zijn we dan maar dodokes gaan doen.
*Over dag 3 kan ik zeer kort zijn: opstaan, ontbijten, alles inladen en terug naar huis rijden - met de auto deze keer. En dan nog even de ouders van onze sportief directeur gaan ambeteren in afwachting tot zijn broer zou arriveren met mijn fiets. Om dan thuis het BK wielrennen te volgen, op 70 kilometer van de meet in slaap te vallen van de zware inspanningen en 500m voor het einde wakker te worden en Boonen alsnog te zien winnen. Mooie afsluiter van het weekend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten