zondag 24 juni 2012

God shaved the King - deel 3

In een vorig post had ik reeds gezegd dat onze sportief directeur ging trouwen. En dat we hiervoor natuurlijk ook een vrijgezellenactiviteit moesten doen. Het oorspronkelijke plan werd om praktische redenen afgevoerd, dus werd het plan B - ook uit mijn hoed getoverd - om naar Durbuy te fietsen. De laatste keer dat ik naar Durbuy ben gefietst ben ik onderweg ontelbare keren gestorven. Om dan telkens opnieuw terug op die verfoeide fiets te kruipen en puur op (slecht) karakter alsnog door te fietsen. En uiteindelijk meer dood dan levend in Durbuy aan te komen.

Ditmaal zou het echter anders zijn hoopte ik. Ik had deze keer geen fiets van een kleuter maar wel een op mijn maat mijn broer zijn maat, mét klikpedalen. Een wereld van verschil ging dat worden. En daarnaast had ik ook al enkele fietskilometertjes in de benen, maar dat leek mij verder totaal naast de kwestie. Dat beetje conditie dat ik nu extra had zou volgens mij niet zo'n groot verschil maken.

De vorige keer dat we een groepsactiviteit deden met onze sportief directeur was voor zijn 30ste verjaardag, een paintbalnamiddagje. En toen vond ik het wel grappig om mijn gezicht in camouflagekleuren te schminken. En dat was ook wel grappig. Deze keer leek het mij wel grappig om mijn benen te scheren. Zoals "de echten", quoi. Eerlijk gezegd, ik had niet echt goed nagedacht over een eventueel plan van aanpak. Onder de douche staan, benen nat maken, scheerschuim en scheermes, hoe moeilijk kon dat zijn?

Als ge zo'n harige achterpoten hebt als mij blijkbaar zéér.

Na één haal hing mijn scheermes al vol. Uitspoelen, terug een haal, terug uitspoelen etc. Na een kwartier had ik ongeveer 10 cm² geschoren. Toen kwam ik op het lumineuze idee om eerst de tondeuse erover te jagen, en dan het scheermes. Véél beter. Na een half uurtje met de tondeuse lag er een berg haar op de grond waar menig schaapsherder jaloers op zou zijn. Ik heb overigens nooit geweten dat ik alleen al op mijn knieën zoveel haar had staan. Dan nog eens het mes erover en ze waren volledig glad. Allez ja, glad genoeg. Het is niet alsof ik ze onder een rokje moet tonen.

Daarbij, het is nu veel te slecht weer om een rokje te dragen.

Nu, mijn ongezouten mening over geschoren benen. Allez, mijn geschoren benen dan toch. Er zijn wel degelijk enkele voordelen aan heb ik gemerkt, ontkennen heeft geen zin, de feiten zijn wat ze zijn. Het insmeren met zonnecrème is er heel wat properder op geworden, net als het douchen. Veel minder crème/zeep nodig en veel minder smerig/pijnlijk door haren die in elkaar kleven. Voor het masseren zullen deze voordelen ook wel gelden denk ik.

Nadelen: het ziet er gewoonweg niet uit. Twee kezig witte benen waar een deel door de jaren heen al lang vergeten littekens terug zijn komen bovendrijven. Belachelijk gewoonweg. Daarnaast voelt het ook zeer raar om een lange broek aan te hebben nu. Ik voel nu echt de stof van de broek tegen mijn benen schuren. Daarnaast blijf ik bij mijn mening voor wat betreft het scheren in het kader van massages. Kortom ik ben er nog altijd niet van overtuigd.

P.S. Aan de toekomstige van de sportief directeur: mijn excuses dat gij mijn benen niet hebt mogen scheren, maar het was een ingeving van het laatste moment. En anders zou onze sportief directeur misschien ook wel onraad hebben geroken over wat we nog allemaal gingen doen.

*Het volledige gecensureerde verslag van het vrijgezellenweekend volgt nog.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten