Nu zijn we toch wel ver gekomen. Laten we eerlijk zeggen dat ik nooit verwacht had dat ik dit nog bij leven zou mogen meemaken. Of toch niet bewust alleszins. En ik denk dat de mensen die mij een beetje kennen helemaal uit hunne stoel zullen vallen bij volgende bekentenis: mijn lichaam heeft dringend sport nodig.
Sta mij toe mezelf eventjes te verklaren.
Door omstandigheden volledig buiten mijn wil heb ik vier dagen achter elkaar niet kunnen sporten. Vrijdag kreeg ik volk over de vloer. Ik had nog niets in orde dus heb ik na mijn werk als een kip zonder kop zitten rond te draven om alles op tijd in orde te krijgen.
Om dan bezoek te hebben dat te laat komt.
Ondank is des werelds loon. Maar kom, als ge dan de deur van uw appartement opendoet en daar staat er ene met zijne kepie van Infrabel op zijn hoofd en twee anderen met een fles alcohol in hun handen, dan is het al lang vergeven.
Zaterdag ben ik dan naar het verre Limburg gegaan, op bezoek bij mijn ouders en broers. En als we daar dan toch zijn, ineens maar mijn winterbanden laten vervangen en mijn Bonj nog eens met mijn aanwezigheid gaan vereren. Om dan de dag te eindigen met een old skool (de enige correcte schrijfwijze overigens) spelletjesavond ten huize van de sportief directeur van de Phil Kevinfanclub en zijn toekomstige. Waren ook aanwezig, de vice-voorzitter en nog twee nichtjes van de sportief directeur plus de partner van een van de twee.
Mijn voorstel om Partnerlink te spelen met de enige vrijgezelle dame in het gezelschap werd jammer genoeg onmiddellijk afgeschoten. Dit voorstel werd zelfs als vrij onaangepast en asociaal bestempeld door de rest van de aanwezigen. Het spel kan blijkbaar maar door twee personen tegelijkertijd gespeeld worden, vandaar.
Ik zeg nu wel spelletjesavond, maar spelletjesnacht is eigenlijk correcter. Om half drie hebben we uiteindelijk besloten om er de brui aan te geven en allen terug huiswaarts te keren. Om half vier terug thuis, nog snel eventjes de krant doorgenomen om dan om 4 uur het licht uit te doen.
En zondag wordt ge dan om 2 voor 9 wakker gebeld door iemand die afzegt voor het vrijgezelleweekend van de sportief directeur. Op automatische piloot het telefoontje afhandelen, nog snel noteren wie het juist was en dan terug in coma vallen. Vermits ik een heel weekend niets had gedaan moet ik dan zondag ook nog eens al mijn schade inhalen op het gebied van was en plas. Wassen, strijken, stofzuigen, afwassen en nog een hele hoop andere rotkarweitjes.
Met als gevolg dat mijn zondag er dus opzat voor ik het wist en ik weer niet gesport had.
Maandagavond heb ik dan les waardoor ik pas rond 22h thuis ben en heb ik geen zin meer om mij te moeten douchen vlak voor het slapen gaan. En dus heb ik mij niet meer in het zweet gekoerst maar gewoon nog rustig de voetjes omhoog gelegd en wat gelezen.
Maar nu zijn we dus ondertussen dinsdag en zit ik al 4 dagen zonder sport. En begint mijn lichaam dus echt wel te vragen achter fysieke inspanningen. Daar waar ik mij vroeger moe voelde omdat ik fysieke inspanningen had geleverd, voel ik mij nu moe omdat ik te lang heb stilgelegen.
Dit had ik dus nooit zien aankomen...
*Voor zover ik weet is er geen link met honger hebben omwille van het vele sporten.
Sta mij toe mezelf eventjes te verklaren.
Door omstandigheden volledig buiten mijn wil heb ik vier dagen achter elkaar niet kunnen sporten. Vrijdag kreeg ik volk over de vloer. Ik had nog niets in orde dus heb ik na mijn werk als een kip zonder kop zitten rond te draven om alles op tijd in orde te krijgen.
Om dan bezoek te hebben dat te laat komt.
Ondank is des werelds loon. Maar kom, als ge dan de deur van uw appartement opendoet en daar staat er ene met zijne kepie van Infrabel op zijn hoofd en twee anderen met een fles alcohol in hun handen, dan is het al lang vergeven.
Zaterdag ben ik dan naar het verre Limburg gegaan, op bezoek bij mijn ouders en broers. En als we daar dan toch zijn, ineens maar mijn winterbanden laten vervangen en mijn Bonj nog eens met mijn aanwezigheid gaan vereren. Om dan de dag te eindigen met een old skool (de enige correcte schrijfwijze overigens) spelletjesavond ten huize van de sportief directeur van de Phil Kevinfanclub en zijn toekomstige. Waren ook aanwezig, de vice-voorzitter en nog twee nichtjes van de sportief directeur plus de partner van een van de twee.
Mijn voorstel om Partnerlink te spelen met de enige vrijgezelle dame in het gezelschap werd jammer genoeg onmiddellijk afgeschoten. Dit voorstel werd zelfs als vrij onaangepast en asociaal bestempeld door de rest van de aanwezigen. Het spel kan blijkbaar maar door twee personen tegelijkertijd gespeeld worden, vandaar.
 |
| Complexiteit 3 sterretjes? Kom, laat maar zitten. |
En zondag wordt ge dan om 2 voor 9 wakker gebeld door iemand die afzegt voor het vrijgezelleweekend van de sportief directeur. Op automatische piloot het telefoontje afhandelen, nog snel noteren wie het juist was en dan terug in coma vallen. Vermits ik een heel weekend niets had gedaan moet ik dan zondag ook nog eens al mijn schade inhalen op het gebied van was en plas. Wassen, strijken, stofzuigen, afwassen en nog een hele hoop andere rotkarweitjes.
Met als gevolg dat mijn zondag er dus opzat voor ik het wist en ik weer niet gesport had.
Maandagavond heb ik dan les waardoor ik pas rond 22h thuis ben en heb ik geen zin meer om mij te moeten douchen vlak voor het slapen gaan. En dus heb ik mij niet meer in het zweet gekoerst maar gewoon nog rustig de voetjes omhoog gelegd en wat gelezen.
Maar nu zijn we dus ondertussen dinsdag en zit ik al 4 dagen zonder sport. En begint mijn lichaam dus echt wel te vragen achter fysieke inspanningen. Daar waar ik mij vroeger moe voelde omdat ik fysieke inspanningen had geleverd, voel ik mij nu moe omdat ik te lang heb stilgelegen.
Dit had ik dus nooit zien aankomen...
*Voor zover ik weet is er geen link met honger hebben omwille van het vele sporten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten