vrijdag 9 oktober 2015

Pijn wat is da? Da's gewoon fijn met een P! - deel 2.2

Dus, peper in de mond, beseffen hoe groot dat wel niet is en dan beginnen te kauwen en hopen op het beste.

That's what she said.

Wat al meteen opvalt: speekselproductie die in overdrive schiet. Ik weet niet of dat een natuurlijke reflex is op de peper of als het mij lichaam is dat mij zo veel mogelijk probeert te beschermen, maar het viel me echt wel op.

En dan maar beginnen te kauwen. Heel vreemde gewaarwording van een zoetige smaak. (Volgens Scary Spice een teken dat de peper nog niet rijp genoeg was.) En dan begint er achteraan iets te tintelen. Een brandend gevoel. Niet overdreven of zo, aangenaam tintelend. Zoals Vicks dat ge op uw borstkas smeert bij een verkoudheid.

Nog maar wat meer blijven kauwen, ondertussen aan het kwijlen zoals hond en nog maar kauwen.

Het brandende effect wordt sterker. Véél sterker. Het moment om te slikken is daar. Ai... ik krijg het niet allemaal van de eerste keer doorgeslikt. Hoesten. Peper die terug naar boven wil komen... verder kauwen tot alles een pikante puree is geworden.

Afslikken.

En nu wachten op de storm die ging komen...

Tranende ogen. Daar had ik mij aan verwacht. Dus maar een stuk keukenrol gaan halen om het water dat uit mijn ogen via  mijn neus naar buiten lekt op te vangen. Dan is er terug opnieuw dat oncontroleerbare kwijlen. Serieus, zijn mijn speekselklieren in overdrive geschoten ofzo?

Mannekelief!

Brand. Mond staat in brand. Mag niet drinken. Kwijlen. Brand.

En dat voor 20 minuten aan een stuk.

Hoewel ik moet zeggen dat het eigenlijk nog wel meeviel. Zo veel pikanter als mijn eigen kweek waren ze nu ook weer niet. Met dat verschil dat mijn eigen kweek al na een halve minuut is uitgewerkt.

Maar toch... ik was teleurgesteld. Ik had toch op zijn minst verwacht dat ik vuur kon spuwen.

Quod non.

*Next up: Trinidad Scorpion. Al weet ik niet meer juist de welke.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten