4 seizoenen*

Het is ondertussen al algemeen geweten dat ik een zeer goede muzikale smaak heb. Mijn voorzitterschap van de Phil Kevinfanclub is hier het beste voorbeeld van. Maar naast liefhebber van de diepzinnigere levensliederen, ben ik ook wel te vinden voor een "airke" klassieke muziek. Met een ongelofelijke voorliefde voor de Vier Jaargetijden van Vivaldi, liefst van al uitgevoerd door Nigel Kennedy.

Waarom zo specifiek zult ge u nu misschien afvragen? Onversneden en puur jeugdsentiment van toen Tristan nog een Tristanneke was van een jaar of 7 - 8.

Het zit namelijk zo: in mijn beleving had papa vroeger maar twee cassettes in zijne auto liggen. De Vier Jaargetijden van Vivaldi en eentje van Edith Piaf. En vooral die van Vivaldi is mij bijgebleven door dit hoesje.

Let vooral op de ene haarsprietje.

Waarom?

Altijd als hij die cassette instak, begon hij met zijn hand van al bewegingen te maken, mee op de tonen van de muziek. Voor zover ik met mijn 8 jarige verstand kon vatten, wist onze pa wat hij deed. Allez ja, hij ging ons toch niets wijsmaken? Sinterklaas en de paashaas waren toch ook echt? En ik probeerde dat dan na te doen maar hij corrigeerde mij dan omdat ik het niet juist deed.

Ja, opgroeien was een harde tijd voor de kinderen ten huize Noelmans.

Maar kijk, die flauwekul van onze pa heeft er toch voor gezorgd dat ik De Vier Jaargetijden een geweldig muziekstuk vond en nog altijd vind. Ook al weet ik begot niet welk seizoen hij aan het spelen is en wat de muziek juist moet uitbeelden, ik vind het gewoon goede muziek. Zo goed zelfs, dat ik van de week een de cd van De Vier Jaargetijden heb gekocht en in de auto heb gelegd om bij gelegenheid te beluisteren.

Dus als ik nu 's zondags naar huis rij, kan ik zelf voor dirigent spelen, zónder dat er tegen mij gezegd zal worden dat ik het niet juist doe.

*Precies wel een speciale kerel, dieje Nigel Kennedy.