vrijdag 12 augustus 2016

Les excuses sont faites pour s'en servir (et les cons pour les croire)*

Voor de slechte verstaanders onder jullie: ik kijk absoluut niet uit naar mijn deelname aan de Dodentocht. Want zeg nu eens eerlijk, wat valt daar aan te winnen? Het is niet alsof het de Olympische Spelen zijn waar ik vier jaar keihard voor heb getraind en heel mijn leven voor "on hold" heb gezet, in de hoop op een gouden plak te halen.

Of iets anders.

Ook ga ik er de vrouw van mijn leven niet mee tegenkomen. Zelfs als ik mijn lat zou leggen op het niveau van "jonger als ons Ma en we doen er al niet te moeilijk meer over" dan nog ben ik ze niet tegengekomen op een wandeling. Niet moeilijk te begrijpen: welke normale mens die de pensioengerechtigde leeftijd nog niet bereikt heeft, heeft tijd en goesting om elk weekend minstens 12h te verspillen aan een wandeling?

En zelfs dan. Stel nu, let wel stél, dat ik de toekomstige mevrouw Noelmans daar zou tegenkomen. Dan ben ik toch helemaal gesjareld? Want ja, zij denkt dat ik graag ga wandelen en zij zal waarschijnlijk wel graag wandelen. Daar gaan mijn weekends dus voor de rest van mijn leven!

Maar om terug op mijn punt terug te komen: in het allerbeste geval ga ik vandaag en morgen 100 kilometer wandelen. In dat hele proces zal ik dan waarschijnlijk zo'n dag van mijn leven verliezen. Een ganse dag die ik dus nooit meer zal terugkrijgen - en dan nog een heel verlengd weekend mogen nagenieten van pijnlijke benen, voeten en goesting.

Ik heb nu al zo veel pijn aan mijn goesting, ge moet niet vragen wat dat morgen gaat geven!

Daarom was ik op zoek naar een geldig excuus. Een blessure of zo die mij het wandelen zou verbieden. De blaren op mijn voeten zijn ondertussen genezen en mijn teennagel is ook uitgevallen en teruggegroeid, dus daar kan ik ook geen beroep op doen. Maar zoals het spreekwoord gaat: "drastic times call for drastic measures".

Very drastic

De reactie van de leden van de Phil Kevinfanclub echter was: geen excuus, ge hebt uw handen niet nodig om te wandelen.

Smeerlappen.

Allez, één liedje om te zingen als de sfeer in een dipje raakt onderweg heb ik dankzij deze empatische reactie nu juist aan mijn repertoire toegevoegd.

*Google Translate: Excuses zijn gemaakt om het te gebruiken (en idioten om aan te nemen).

Geen opmerkingen:

Een reactie posten