Gelukkig zijn of u gelukkig voelen hangt soms af van hele kleine zaken. Neem nu de Ambtenaar bijvoorbeeld. Die kan haar geluk niet op wanneer STVV wint. Zoals dit weekend toen STVV - door mijn aanwezigheid - met 2 - 1 van Geel won. Nu de Schooljuffrouw door de Ambtenaar van dit ongelofelijke verband op de hoogte is gesteld, proberen beiden mij met alle mogelijke middelen te overtuigen om zo vaak als mogelijk bij de thuiswedstrijden aanwezig te zijn.
Helaas voor de dames acht ik het niet wijs om zo kwistig met mijn gave om te springen en zal ik mijn momenten zeer gericht weten te kiezen.
Met zo'n krachten spot je niet zomaar.
Maar kom, terug naar mezelf. Een van mijn geliefkoosde activiteiten wanneer ik 's zondags bij mijn ouders ben, is de frigo inspecteren en kijken wat ze er die avond op het menu zal staan. Dit weekend was niet anders. Maar bij het openen van de frigo zag ik iets staan dat ik al in een eeuwigheid niet meer in onze frigo had zien staan.
So what hoor ik u nu al denken. Een potteke liégois en een lange kromme lepel? Wordt gij dààr gelukkiger van?
Jazeker.
De reden hiervoor is dat ik bij het zien van dit potteke in de frigo, spontaan een flash back kreeg naar lang vervlogen tijden. Volgens mij was het al meer dan 10 jaar geleden dat ik nog eens zo'n potteke pudding had gegeten.
Waarom dan die lange kromme lepel erbij? Wel, die pottekes zijn redelijk groot. Als ge een gewoon koffielepelke hebt en ge wilt het laatste restje pudding eruit krijgen, moet ge met uw hand halvelings in het potteke. En dan loopt ge dus het risico op puddinghanden. Dat lange lepeltje voorkomt zo'n ongelukken. Vermits we maar één zo'n lang lepeltje in huis hebben, was het vroeger dus altijd hopen dat ge het lepeltje kondt gebruiken.
Het uit het afwasmachien halen om af te spoelen was echt wel te veel werk.
Nu moet ge weten dat het "nec plus ultra" van pottekes pudding met slagroom is dat de toefjes slagroom nog in perfecte staat zijn, zelfs na het vervoer van de winkel tot thuis. Dat draagt verder niet bij aan de smaak of wat dan ook, maar draagt wel bij tot de hele ervaring ervan.
Ge kunt u mijn ontgoocheling al voorstellen toen ik het aluminium dekseltje eraf haalde...
*Met dank aan Ann Christy voor de titel van deze post.
Helaas voor de dames acht ik het niet wijs om zo kwistig met mijn gave om te springen en zal ik mijn momenten zeer gericht weten te kiezen.
Met zo'n krachten spot je niet zomaar.
Maar kom, terug naar mezelf. Een van mijn geliefkoosde activiteiten wanneer ik 's zondags bij mijn ouders ben, is de frigo inspecteren en kijken wat ze er die avond op het menu zal staan. Dit weekend was niet anders. Maar bij het openen van de frigo zag ik iets staan dat ik al in een eeuwigheid niet meer in onze frigo had zien staan.
 |
| Geluk zit in de kleine zaken zei ik toch? |
Jazeker.
De reden hiervoor is dat ik bij het zien van dit potteke in de frigo, spontaan een flash back kreeg naar lang vervlogen tijden. Volgens mij was het al meer dan 10 jaar geleden dat ik nog eens zo'n potteke pudding had gegeten.
Waarom dan die lange kromme lepel erbij? Wel, die pottekes zijn redelijk groot. Als ge een gewoon koffielepelke hebt en ge wilt het laatste restje pudding eruit krijgen, moet ge met uw hand halvelings in het potteke. En dan loopt ge dus het risico op puddinghanden. Dat lange lepeltje voorkomt zo'n ongelukken. Vermits we maar één zo'n lang lepeltje in huis hebben, was het vroeger dus altijd hopen dat ge het lepeltje kondt gebruiken.
Het uit het afwasmachien halen om af te spoelen was echt wel te veel werk.
Nu moet ge weten dat het "nec plus ultra" van pottekes pudding met slagroom is dat de toefjes slagroom nog in perfecte staat zijn, zelfs na het vervoer van de winkel tot thuis. Dat draagt verder niet bij aan de smaak of wat dan ook, maar draagt wel bij tot de hele ervaring ervan.
Ge kunt u mijn ontgoocheling al voorstellen toen ik het aluminium dekseltje eraf haalde...
*Met dank aan Ann Christy voor de titel van deze post.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten