Ethisch gezien bevind deze post zich ter hoogte van foie gras. Ge weet dat het fout is maar toch eet ge het omdat het zooooo lekker is. En ook al omdat faux gras gewoonweg niet deugt.
Maar hey, het is nu ook niet alsof ik elke dag foie gras tussen mijn boterham smeer he. Om dat te kunnen moet ik eerst het grote lot winnen bij Euromillions. En om dat te kunnen ga ik eerst moeten meespelen met Euromillions.
En daarbij, foie gras smeert ge op toast.
Enniewij, het zijn feestdagen en dan mag een mens zich wel eens een uitspattingske meer permitteren vind ik zo.
Voor kerstavond werd ik door mijn oudste Nicht uitgenodigd om samen met de rest van de familieleden bij haar in de straat - waaronder ook mijn Ouders en ik dus vroeger ook, vandaar dat ik mocht komen - af te komen en een goed stukske te fretten. Dit laatste had ze er dan wel niet hardop bij gezegd, maar ik wist uit ervaring dat dit wel mee in het pakket zou zitten. Mijn Schoonneef (bestaat dit eigenlijk wel?) kan namelijk een lekker stukje koken. De Souschef zal waarschijnlijk wel beter kunnen koken, maar Schoonneef kookt toch wel op een niveau dat de betere boerenkost ver te boven stijgt.
Maar kom, als ge al op voorhand weet dat er op "hoog op smaak" gekookt gaat worden, dan kunt ge zelf ook niet achterblijven vind ik. Plus dan kunt ge als gast ook iets speciaals meepakken, omdat ge weet dat ge kok in kwestie het wel zal weten te appreciëren. Daar had ik vorig jaar bijvoorbeeld voor gezorgd door de chocolaatjes voor bij de koffie bij Marcolini te gaan halen.
Deze keer had ik het anders aangepakt. Bij het binnenkomen groette ik mijn Nicht en bij het overhandigen van het cadeautje zei ik de mysterieuze woorden: "Vorig jaar had ik voor de chocolade bij de koffie gezorgd, dit jaar heb ik voor de koffie zelf gezorgd."
Een lege blik van mijn Nicht was mijn deel.
Bon, culinair barbaar, ik zal het cadeautje maar overhandigen aan mijn Schoonneef, die zal dat tenminste naar waarde weten te schatten. Plus dan heb ik een excuus om eventjes in de potten te gaan snuffelen.
"Ha Schoonneef! Uw echtgenoot wist mijn cadeautje niet naar waarde in te schatten, maar ik denk dat gij het wel beter weet."
"Oelala, kopi luwak ofwa?"
Kijk, ondanks het feit dat mijn Schoonneef dit gewoon van het etiket kon aflezen, was dat de reactie die ik een beetje hoopte te krijgen.
"Dat is toch gemaakt van kak he?"
Zucht.
En dat was dus de reactie die ik vreesde te krijgen.
Voor de laatste keer: de civetkat - geen kat trouwens - eet de koffiebonen op, verteert die deels in zijn maag en kakt ze terug uit. Het vruchtvlees is weg, de boon blijft over. En die bonen worden dan verzameld - en goed afgespoeld mag ik hopen - gebrand, gemalen en daar drinken we dan koffie van.
En dat is niet echt ethisch vermits ze die beesten in kooien houden en wat uithongeren en ze dan koffiebonen voederen. In het wild eten die beesten alleen de meest rijpe bonen. Als ze in gevangenschap wat worden uitgehongerd blijken ze ineens niet meer zo kritisch te zijn wat rijpheid betreft.
Kijk als ik dit zou vertellen in aanwezigheid van de Ondervoorzitter zou hij ineens met zijn hand zijn broekzak ingaan om zo snel als mogelijk zijn gsm op te kunnen duikelen en zijn buzzer af te kunnen spelen.
Meestal is onze Ondervoorzitter te laat.
Véél te laat.
*Rage Against The Coffeemachine
Maar hey, het is nu ook niet alsof ik elke dag foie gras tussen mijn boterham smeer he. Om dat te kunnen moet ik eerst het grote lot winnen bij Euromillions. En om dat te kunnen ga ik eerst moeten meespelen met Euromillions.
En daarbij, foie gras smeert ge op toast.
Enniewij, het zijn feestdagen en dan mag een mens zich wel eens een uitspattingske meer permitteren vind ik zo.
Voor kerstavond werd ik door mijn oudste Nicht uitgenodigd om samen met de rest van de familieleden bij haar in de straat - waaronder ook mijn Ouders en ik dus vroeger ook, vandaar dat ik mocht komen - af te komen en een goed stukske te fretten. Dit laatste had ze er dan wel niet hardop bij gezegd, maar ik wist uit ervaring dat dit wel mee in het pakket zou zitten. Mijn Schoonneef (bestaat dit eigenlijk wel?) kan namelijk een lekker stukje koken. De Souschef zal waarschijnlijk wel beter kunnen koken, maar Schoonneef kookt toch wel op een niveau dat de betere boerenkost ver te boven stijgt.
Maar kom, als ge al op voorhand weet dat er op "hoog op smaak" gekookt gaat worden, dan kunt ge zelf ook niet achterblijven vind ik. Plus dan kunt ge als gast ook iets speciaals meepakken, omdat ge weet dat ge kok in kwestie het wel zal weten te appreciëren. Daar had ik vorig jaar bijvoorbeeld voor gezorgd door de chocolaatjes voor bij de koffie bij Marcolini te gaan halen.
Deze keer had ik het anders aangepakt. Bij het binnenkomen groette ik mijn Nicht en bij het overhandigen van het cadeautje zei ik de mysterieuze woorden: "Vorig jaar had ik voor de chocolade bij de koffie gezorgd, dit jaar heb ik voor de koffie zelf gezorgd."
Een lege blik van mijn Nicht was mijn deel.
Bon, culinair barbaar, ik zal het cadeautje maar overhandigen aan mijn Schoonneef, die zal dat tenminste naar waarde weten te schatten. Plus dan heb ik een excuus om eventjes in de potten te gaan snuffelen.
"Ha Schoonneef! Uw echtgenoot wist mijn cadeautje niet naar waarde in te schatten, maar ik denk dat gij het wel beter weet."
"Oelala, kopi luwak ofwa?"
Kijk, ondanks het feit dat mijn Schoonneef dit gewoon van het etiket kon aflezen, was dat de reactie die ik een beetje hoopte te krijgen.
"Dat is toch gemaakt van kak he?"
Zucht.
En dat was dus de reactie die ik vreesde te krijgen.
Voor de laatste keer: de civetkat - geen kat trouwens - eet de koffiebonen op, verteert die deels in zijn maag en kakt ze terug uit. Het vruchtvlees is weg, de boon blijft over. En die bonen worden dan verzameld - en goed afgespoeld mag ik hopen - gebrand, gemalen en daar drinken we dan koffie van.
En dat is niet echt ethisch vermits ze die beesten in kooien houden en wat uithongeren en ze dan koffiebonen voederen. In het wild eten die beesten alleen de meest rijpe bonen. Als ze in gevangenschap wat worden uitgehongerd blijken ze ineens niet meer zo kritisch te zijn wat rijpheid betreft.
Kijk als ik dit zou vertellen in aanwezigheid van de Ondervoorzitter zou hij ineens met zijn hand zijn broekzak ingaan om zo snel als mogelijk zijn gsm op te kunnen duikelen en zijn buzzer af te kunnen spelen.
Meestal is onze Ondervoorzitter te laat.
Véél te laat.
*Rage Against The Coffeemachine
Geen opmerkingen:
Een reactie posten