Eigenlijk had dit stukje "Het kan niet altijd triatlon zijn - deel 3" moeten heten, maar ik vind het clubmotto van Benfica Lissabon gewoonweg zoveel beter klinken. "Uit velen één."
Paste ook perfect bij ons weekendje Lissabon, achteraf beschouwd.
Als ik zeg dat ik geen grote voetballiefhebber ben, dan lieg ik zeker niet. Als ik al eens een voetbalwedstrijd meepik, zal het eerder per ongeluk zijn, of is het omdat ik op uitnodiging gratis kan gaan kijken. Ik zal al redelijk ziek moeten zijn alvorens ik vrijwillig ga betalen om zo'n bende overbetaalde pottenstampers op een akker bezig te zien.
Maar kijk, als we dan toch juist in Lissabon zitten op het moment dat ze een halve finale wedstrijd voor de Europa League tegen Fenerbahce spelen, en het mijn rol als voorzitter is om de leden van de Phil Kevinfanclub tevreden te houden, heb ik mijn eigen gevoelens over voetbal maar aan de kant geschoven en toegezegd om naar de wedstrijd te gaan kijken.
Langs de andere kant waren de vooruitzichten natuurlijk wel positief: halve finale Europa League - wat toch al op een hoger niveau zou mogen wijzen als onze eigen pintjesliga - plus de heenwedstrijd was met 1 - 0 geëindigd, we konden dus wel wat vuurwerk verwachten.
En oh boy, kreeg ik eventjes gelijk.
Het begon al met het nemen van de metro naar daar. De halte waar wij opstapten zaten er vier Turkse supporters die luidkeels juichten als er een supporter van Benfica voorbij wandelde. Toen we de metro opstapten, en deze ineens halfvol bleek te zitten met supporters van Fenerbahce, kon hun pret natuurlijk niet op. Juichen, zingen, springen zodra de metro stilstond, verbroederen met de tegenpartij, nog wat meer zingen, zingen dat Sporting Lissabon beter is als Benfica Lissabon (ik spreek dan wel geen Turks, maar dat kon ik er nog wel net uit afleiden).
Naar het stadion, eventjes rond zoeken waar we onze tickets konden afhalen en terwijl ik stond aan te schuiven, ging de rest zoeken voor truitjes en sjaaltjes. Zelf voel ik die profileringsdrang zo niet, maar de Ondervoorzitter had een collega beloofd een truitje mee te pakken en de Sportief Directeur is dat gewoonweg aan zijn titel verplicht. Naar Portugese normen ging het allemaal vrij vlot en snel. Prima zo!
Het stadion dan maar naar binnen. Fantastisch groot stadion. Perfecte grasmat - in tegenstelling tot de akkers die er in België zijn. En hoe graag ik het ook zou willen enkel en alleen al om de Ambtenaar te jennen, kan ik hier jammer genoeg geen giftige opmerking invoegen over de stand van het veld in STVV. Daarnaast waren er ook nog eens zeer steile tribunes - zo het schijnt zou het in Luik ook zo zijn - waardoor ge echt pal op het veld lijkt te zitten en de spelers bijna kunt aanraken.
Dat, of het moet zijn dat het hele grote spelers zijn.
Nog snel iets te drinken genomen. Maar snel bleek een zeer relatief begrip te zijn. Bier werd uitgeschonken uit een flesje. Uit een flesje! Dus elk flesje afzonderlijk moest geopend worden en uitgegoten worden. Man man man. In plaats van een tap te zetten! Een Belgische toerist die we 's anderendaags tijdens ons bezoek aan het kasteel tegenkwamen wist ons te zeggen dat dit zo gedaan wordt omdat ze alcoholvrij bier moeten schenken bij Europese wedstrijden. En blijkbaar zou alcoholvrij bier niet op vat te verkrijgen zijn.
Leugenaar.
En daarbij, waarom kunnen ze dan tenminste geen flessen cola pakken of ook van de tap? In plaats van nu blikjes... Portugese efficiëntie, ik ging mij er nog vaak aan ergeren deze vakantie.
Ondertussen begon de speaker het publiek al goed op te warmen. Benfiiiiiiiiii-ca! Benfiiiiiiiii-ca! Benfiiiiiiii-ca! En heel het stadion kolkte mee. En dan keek ineens iedereen rechts achter van mij. Kuddementaliteit dat we dan hebben kijkt ge automatisch mee in die richting. En dan lossen ze daar ineens een arend die rondjes begint te vliegen in het stadion om dan uiteindelijk op het clubembleem te landen. Heel mooi om te zien en ook zeer spectaculair om zo'n machtige vogel in zo'n kleine ruimte bezig te zien. De Ondervoorzitter had het op tv al duizenden malen gezien, maar "in het echt" vond hij het toch wel indrukwekkend.
En dan begon de wedstrijd. Zingen als "wij" aan de bal waren, fluiten als "zij" de bal hadden. Constant. Grappig was wel dat de supporters geregeld SLB zongen, maar dat het in het begin klonk als Essevee. Maar er was toch een klein niveauverschil tussen deze ploeg en dat Belgische ploegje waar de Verantwoordelijke Oost- en West Vlaanderen voor (succes)supportert.
Het wedstrijdverloop kon eigenlijk niet beter gaan. Op 10 minuten viel de eerste goal voor Benfica. Ambiance in de keet. Iets erop een penalty. Oorverdovend gefluit, maar het mocht niet baten, de gevreesde tegengoal. Gelukkig lieten ze het hoofd niet hangen en kwam tegen het einde van de eerste helft nog de tweede broodnodige goal. 2 - 1, het kon nog alle kanten uit. 20 minuten voor het einde dan de verlossende 3 - 1! Het stadion ontplofte. Onbeschrijfelijk die sfeer toen. Het werd nog even spannend met verhoogde druk, maar we wonnen! De eerste keer in mijn leven dat ik een wedstrijd van Benfica heb gezien, en ik voelde mij al een fan. Gewoon zo laten meeslepen met de sfeer die er in het stadion hing en de hele tijd bleef hangen. Eigenlijk had het een beetje weg van Chrisostomos: een hese stem en piepende oren van al dat gefluit. Maar wat een sfeer, wat een wedstrijd, wat een ervaring!
Na onze overwinning zijn we nog ene gaan drinken in het stad en dan gaan slapen, na nog eerst de nodige onzin over en weer gefacebooked te hebben - maar daarover later meer.
Moest STVV de eindronde spelen en de Ambtenaar ons opnieuw uitnodigen... ik zal zwaar ontgoocheld zijn als ze niet minstens één kanariepietje door het stadion laten vliegen.
*De goals.
Paste ook perfect bij ons weekendje Lissabon, achteraf beschouwd.
Als ik zeg dat ik geen grote voetballiefhebber ben, dan lieg ik zeker niet. Als ik al eens een voetbalwedstrijd meepik, zal het eerder per ongeluk zijn, of is het omdat ik op uitnodiging gratis kan gaan kijken. Ik zal al redelijk ziek moeten zijn alvorens ik vrijwillig ga betalen om zo'n bende overbetaalde pottenstampers op een akker bezig te zien.
Maar kijk, als we dan toch juist in Lissabon zitten op het moment dat ze een halve finale wedstrijd voor de Europa League tegen Fenerbahce spelen, en het mijn rol als voorzitter is om de leden van de Phil Kevinfanclub tevreden te houden, heb ik mijn eigen gevoelens over voetbal maar aan de kant geschoven en toegezegd om naar de wedstrijd te gaan kijken.
Langs de andere kant waren de vooruitzichten natuurlijk wel positief: halve finale Europa League - wat toch al op een hoger niveau zou mogen wijzen als onze eigen pintjesliga - plus de heenwedstrijd was met 1 - 0 geëindigd, we konden dus wel wat vuurwerk verwachten.
En oh boy, kreeg ik eventjes gelijk.
Het begon al met het nemen van de metro naar daar. De halte waar wij opstapten zaten er vier Turkse supporters die luidkeels juichten als er een supporter van Benfica voorbij wandelde. Toen we de metro opstapten, en deze ineens halfvol bleek te zitten met supporters van Fenerbahce, kon hun pret natuurlijk niet op. Juichen, zingen, springen zodra de metro stilstond, verbroederen met de tegenpartij, nog wat meer zingen, zingen dat Sporting Lissabon beter is als Benfica Lissabon (ik spreek dan wel geen Turks, maar dat kon ik er nog wel net uit afleiden).
Naar het stadion, eventjes rond zoeken waar we onze tickets konden afhalen en terwijl ik stond aan te schuiven, ging de rest zoeken voor truitjes en sjaaltjes. Zelf voel ik die profileringsdrang zo niet, maar de Ondervoorzitter had een collega beloofd een truitje mee te pakken en de Sportief Directeur is dat gewoonweg aan zijn titel verplicht. Naar Portugese normen ging het allemaal vrij vlot en snel. Prima zo!
Het stadion dan maar naar binnen. Fantastisch groot stadion. Perfecte grasmat - in tegenstelling tot de akkers die er in België zijn. En hoe graag ik het ook zou willen enkel en alleen al om de Ambtenaar te jennen, kan ik hier jammer genoeg geen giftige opmerking invoegen over de stand van het veld in STVV. Daarnaast waren er ook nog eens zeer steile tribunes - zo het schijnt zou het in Luik ook zo zijn - waardoor ge echt pal op het veld lijkt te zitten en de spelers bijna kunt aanraken.
Dat, of het moet zijn dat het hele grote spelers zijn.
Nog snel iets te drinken genomen. Maar snel bleek een zeer relatief begrip te zijn. Bier werd uitgeschonken uit een flesje. Uit een flesje! Dus elk flesje afzonderlijk moest geopend worden en uitgegoten worden. Man man man. In plaats van een tap te zetten! Een Belgische toerist die we 's anderendaags tijdens ons bezoek aan het kasteel tegenkwamen wist ons te zeggen dat dit zo gedaan wordt omdat ze alcoholvrij bier moeten schenken bij Europese wedstrijden. En blijkbaar zou alcoholvrij bier niet op vat te verkrijgen zijn.
Leugenaar.
En daarbij, waarom kunnen ze dan tenminste geen flessen cola pakken of ook van de tap? In plaats van nu blikjes... Portugese efficiëntie, ik ging mij er nog vaak aan ergeren deze vakantie.
Ondertussen begon de speaker het publiek al goed op te warmen. Benfiiiiiiiiii-ca! Benfiiiiiiiii-ca! Benfiiiiiiii-ca! En heel het stadion kolkte mee. En dan keek ineens iedereen rechts achter van mij. Kuddementaliteit dat we dan hebben kijkt ge automatisch mee in die richting. En dan lossen ze daar ineens een arend die rondjes begint te vliegen in het stadion om dan uiteindelijk op het clubembleem te landen. Heel mooi om te zien en ook zeer spectaculair om zo'n machtige vogel in zo'n kleine ruimte bezig te zien. De Ondervoorzitter had het op tv al duizenden malen gezien, maar "in het echt" vond hij het toch wel indrukwekkend.
En dan begon de wedstrijd. Zingen als "wij" aan de bal waren, fluiten als "zij" de bal hadden. Constant. Grappig was wel dat de supporters geregeld SLB zongen, maar dat het in het begin klonk als Essevee. Maar er was toch een klein niveauverschil tussen deze ploeg en dat Belgische ploegje waar de Verantwoordelijke Oost- en West Vlaanderen voor (succes)supportert.
Het wedstrijdverloop kon eigenlijk niet beter gaan. Op 10 minuten viel de eerste goal voor Benfica. Ambiance in de keet. Iets erop een penalty. Oorverdovend gefluit, maar het mocht niet baten, de gevreesde tegengoal. Gelukkig lieten ze het hoofd niet hangen en kwam tegen het einde van de eerste helft nog de tweede broodnodige goal. 2 - 1, het kon nog alle kanten uit. 20 minuten voor het einde dan de verlossende 3 - 1! Het stadion ontplofte. Onbeschrijfelijk die sfeer toen. Het werd nog even spannend met verhoogde druk, maar we wonnen! De eerste keer in mijn leven dat ik een wedstrijd van Benfica heb gezien, en ik voelde mij al een fan. Gewoon zo laten meeslepen met de sfeer die er in het stadion hing en de hele tijd bleef hangen. Eigenlijk had het een beetje weg van Chrisostomos: een hese stem en piepende oren van al dat gefluit. Maar wat een sfeer, wat een wedstrijd, wat een ervaring!
Na onze overwinning zijn we nog ene gaan drinken in het stad en dan gaan slapen, na nog eerst de nodige onzin over en weer gefacebooked te hebben - maar daarover later meer.
Moest STVV de eindronde spelen en de Ambtenaar ons opnieuw uitnodigen... ik zal zwaar ontgoocheld zijn als ze niet minstens één kanariepietje door het stadion laten vliegen.
*De goals.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten